|
|
19 Ağustos 2022, 17:37
|
#1 |
  |
Serpil ablamız.
Doğduğum günden bu yana serpil ablayı tanırım severim, 50 senelik komsumuzdur fazlasi var eksiği yok, babannemin hatta annemin de komşusu Bir oğlu vardı mesut abi 1998 yılında Şırnak da Şehit düşmüş sadece fotoğraflarından biliyorum.
Beni ve kardeşimi onun yerine koyup çok vakti bize, yaninda uyutur okulumuza dahi o götürür getirirdi annemin bütün hayır israrına rağmen kendiside çok iyi birisi olduğunu bildikleri için asla kizmazlar genellikle mahalleli olarakta yardimci olmaya çalışılırdi. Bizler büyüdük evlendik çocuk sahibi olduk ve kızım dünyaya geldi şimdi "Serpil" ablamız Belinay'a bakar oldu kendisi 70 yaşına yaklaştı ama köyde büyümüş yetişmiş maşallahı var dipçik gibi denir ya hani baya hareketli birisi, şu yaşımıza geldik gecen baktim diyor kıvanç oğlum araban kirlenmiş bizim Hüseyine götürde citilesin diyor. Belinay da bu ilgi ve sevgisini serpil ablasinin tombik yanaklarini kıvırcık saçlarını boyayarak ona bu resmi yapmış çok hoşuma gitti sizinlede paylaşmak istedim. 
________________
"Sevilmenin kıymeti bilinmiyorsa, Uzaklaşmak En güzeli ki üzülen sen olmayasın" |
|
|
|
19 Ağustos 2022, 17:43
|
#2 |
|
Yaa ne güzel, komşuluk kadar güzel bir şey yok valla. ^^
Hele dediğiniz gibi uzunca yıllar bir aradaysanız artık aile oluyorsunuz. :)) Ve Belinay'ın o tombik, yumuk yumuk ellerinden öperim ellerine sağlık fıstığın. Ne güzel çizmiş Serpil ablayı. 
|
|
|
|
|
30 Ağustos 2022, 22:11
|
#3 |
  |
Serpil ablamıza rabbim daha çok uzun ömürler versin.
|
|
|
|
30 Ağustos 2022, 22:12
|
#4 |
  |
Bende böle abla istiyorum
________________
Seviyorum içimdeki alıngan ama haylaz çocuğu.. Sever, kırılır, küser.. Ama göz ucuyla hep bir gülücük bekler... |
|
|
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|
Normal
