[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Ahmet Ümit’in son kitabı olan Kırlangıç Çığlığı diğer kitapları gibi oldukça güzel tepkiler topladı. Karakterimiz tabi ki Nevzat Başkomserdi. Beyoğlu’nun En Güzel Abisi kitabından sonra Nevzat Başkomser’i özlemiştik. Tabi ki Evgenia, Komiser Zeynep ve diğer ekip de roman da yine aynen yer alıyor. Kısaca kitap Ahmet Ümit’in tipik polisiye romanlarının serisinden bir tür olarak okuyucu ile buluştu.

Kırlangıç Çığlığı kitabının konusu yıllar öncesinden “Körebe” davası olarak tamamlanamadan açık kalan bir seri katil vakasının yeniden öldürmeye başlaması üzerine kurulmuş. Ahmet Ümit kitabı ile ilgili bir konuşmasında şöyle demiştir; “Çocuk tacizcilerini öldüren bir seri katil mi daha tehlikeli yoksa dünya bu haldeyken ‘aman banane’ deyip kendi keyfine bakan insan mı daha tehlikelidir?”. Kitabı okurken gerçekten bu ikilemi sık sık hissettiğiniz oluyor. Hatta karakterlerin bile bazen bu ikilemde kaldığını görüyoruz. Kitapta “Körebe” adındaki seri katil çocuk tacizcilerini hedef alıyor ve onları hep aynı ritüelde öldürüyor. Yıllar öncesinde bu vaka yaşanmış fakat yakalanamamış. Bir gün Nevzat Başkomiser’in ekibi cinayet mahalline gittiğinde gördüğü manzara karşısında Körebe’nin geri geldiğine karar veriyorlar. Nevzat Başkomiser eşini ve kızını bir saldırıda kaybetmiştir ve kızı da zamanında bir taciz vakasıyla karşı karşıya kalmıştır. Bu nedenle konu oldukça hassas bir hal almaya başlar.

Körebe kurbanlarını hep çocuk tacizcilerinden seçmektedir. Tacizcileri öldürüp çocuklarla ilgili mekanlara götürür ve yanlarına bir oyuncak bırakır. Ayrıca kurbanların gözlerini kadife bir göz bandı ile bağlar hep sağ kulaklarını kesmektedir. Bu nedenle de adı Körebe olarak yer etmiştir. Oldukça net ve ayırt edilebilir bir ritüel olduğu için cinayetler yeniden başladığında herkes Körebe’nin geri döndüğü konusunda hem fikir olmuştur.

Kitap genel olarak işlenen bu cinayetlerin çözüm aşamalarını ve geçmişle olan bağlantılarını izleyerek bir yol haritası çıkarıyor. Olayların tam çözüldüğünü düşündüğünüz noktalarda çok güzel ters köşeler var. Bu nedenle kitabı okurken heyecanınızı hiç kaybetmiyorsunuz. Körebe’nin işlediği cinayetler ve yaptığı ritüelin nedeni kitapta detaylıca anlatılıyor. Okumamış kişilerin şevkini kırmamak adına burada bahsetmek istemem fakat kitapta en etkileyici bulduğum noktalardan birisi olduğumu söylemem gerekir.

Kitabın değindiği diğer sosyal problemlerden biri de Suriyeli mültecilerin sorunları. Gerçekten bizim günlük yaşantımıza devam ederken göz ardı ettiğimiz ve çok da farkında olmadığımız bir sorun aslında. Ahmet Ümit onların hayatlarına biraz ışık tutmuş. Para uğruna çocuklarından, kendilerinden, ailelerinden nasıl vazgeçmek zorunda kaldıklarını ve bu yüzden de başlarına ne kadar talihsiz olaylarından geldiğinden bahsediliyor. Özellikle de çocukların böylesi tehlikeli bir devirde bu şartlar altında hayatta kalmaya çalışmasını böyle bir pencereden görmek beni oldukça etkiledi.

Genel olarak kitapta toplumun belki de görmemek için gözlerini kapattığı, kırlangıç çığlıklarını eğlence zannettikleri hikayelerin acı gerçekleri yansıtılıyor. Bu nedenle bu kitabı sadece bir polisiye roman olarak nitelemek istemem. Toplumsal bir eleştiri olarak da okunması gerektiğini düşünüyorum.

Dil olarak Ahmet Ümit diğer kitaplarında da olduğu gibi son derece akıcı ve yalın bir kullanmış. Okumakta ve olayları takip etmekte bir okuyucu olarak hiç zorluk çekmediğimi belirtmeliyim. Polisiye romanlarında genel olarak hem karakter fazlalıkları hem de hızlı olay akışları nedeniyle bazen okurken kopukluklar yaşanabiliyor. Ama genel olarak Ahmet Ümit kitapları bu kopukluklara pek izin vermiyor. Bu nedenle de benim okurken yine çok keyif aldığım ve tavsiye listeme de eklediğim bir kitap oldu.

Alıntı

Yazgıcan yorumu: Başlangıcından sonuna kadar ilginiz hiç dağılmadan okuyabileceğiniz bir kitap. Hayatı tüm gerçekliğiyle gözler önüne seriyor.Gece üçe kadar okuyup bir günde bir solukta okuduğum efsane roman.