Deneme...

Uzunca bir seyir esnasında havanın kararmış olmasıyla arkamızda kabaran dümen suyumuz hipnotize bir hal almaktaydı.
İçimizde biriken özlemlerle uluslar arası sularda gece 03:05 dümen vardiyasında,elindeki kahve ile yanıma gelen güverte reisine-
teşekkür edip gecenin demine yakışan muhabbetle eritiyoruz zamanı...
İnce bir espiri ile girmeye çalışıyor konuya,eee Kaptan evlilik görünüyor mu ufakta sorusuna tebessüm ederek geçiştirmeye çalıştım.
Sende başlama anam gibi diyerek baya gülüştük. Herşeyin yolunda olması tüm personelin yüzü gülmesi,bana hep emanete iyi bakma hissini vermiştir.
Tabi sürekli böyle olması temennimiz olsa da işler bazan istediğimiz gbi de gitmeye biliyordu.
Tüm olumsuzluklara rağmen özlenenlere kavuşma düşüncesi mutlu olmamıza da yeterince büyük bir sebepti.
Yakınlardan gelen bir sesle,düşünce içerisinde olan zihnimi kendine gelmesini sağladı,zaman su gibi akıyor dimi diyerek, içeriye selamsız giren
2.Kaptandı,oysaki kuraldır. Allah selamet versin denir vardiya değişirdi. Genç uzun boylu geniş omuzları ile dikkatleri çeken bir delikanlı.
Huysuz yanları da var tabi ama azimli hırslı mesleğine olan saygınlığı ile tüm kusurları gidiyordu gözlerimde.
Bide çapkınlığı olmasa gittiğimiz Ülkede sorunlar yaşamasak ne iyi olurdu.
Artık dümeni teslim etme vakti geldiğinde,ufak bir uyarıyı da ihmal etmedim. Her yarım saatte havanın durumunu bana rapor ediyor,tüm personeli ise
kahvaltı sonrasında topluyorsun diyerek talimatımı da tamamlamış oldum.İçimdeki sıkıntıyı sezinlemiş gibi baktı gözlerime.Allah selamet versin diyerek ayrldmım.
Havanın bana düşman gibi davranmasına aldırmadan,güverteye bir kaç tur atmak için inmiştim.Kulağıma gelen ince bir ses,sanki ruhuma terapi
için yazılmış bir reçeteydi Candan-Erçetin-'Dünyada Ölümden başkası yalan' diyordu olacakları önceden haber ediyormuş gibi, zaman geçtikçe ruhum daralmaya
başladı.Sukunet sanki kayıp gidiyordu ellerimden.Direnişim boşunaydı.Bu duygular içerisinde iken telsizden gelen o anons 2.kaptan Selime aitti.
Acil bir durumun olduğu,derhal dümene gelmem gerektiğini söylüyordu. Ses tonundan belliydi yolunda olmayan bazı şeyler vardı. Artık endişeler
gizlenemiyordu.Radar tespitine baktıktan sonra seyir hızımızı düşürüp,bulunduğumuz rotadan çıkmak zorunda kaldık.Gecenin buz kesmişliği,havanın aydınlanmakta
olduğu bir saatte gördüklerimize inanmak istemiyorduk. 3 ayrı şişme bot ve düzensiz göçmenler,onlara yaklaştıkça help çığlıklarını duyuyorduk.
Korku, heyecan,gözlerinde ve ses tonlarına yansıyordu. Onlar kadar bizde bu şoku yaşıyorduk.Gördüğümüz bu manzarayı unuta bilirmiyim sanmıyorum.
Afgan,Suriye ve Irak olmak üzere tam 47 göçmene müdahale etmek zorunda kaldık.Zorunluluk dedimse bu bir kurtarma operasyonu değildi,daha çok vicdanlarımızla
yüzleşme vaktiydi.Şirketin gemisi kiralık olmasından sebep pilanlanan tarihte varış noktasın da olmadığından dolayı yüklü para cezai işlem uygulanacaaktı.
Çok büyük insanlık dıramı yaşanırken,duygularım parça pölük olmuşken,kendi beynimde git geller yaşarken,bir an onları kendi yerime koyup,
prosedürlere değilde vicdanımı dinledim. Allahım bu manzaraya kİm dayanır.Elleri ayakları titreyen dudakları kirpikleri donmak üzere olan,hipotermi yaşayan
ayazın soğunda dişleri birbirine çarparak konuşmaya çalışanları gördükçe kahroluyor insan yüreği.Özellikle genç bir anne çocuğunu bağlamış kendine,
yavrum ölecekse kucağımda ölsün dercesine donarak ölmüş ikiside,cansız bedenlerini aldık güverteye...O an saat zaman dünya durdu.Soğuk kanlılığım yok oldu.
Allahım bu nasıl bir acı,bu nasıl bir düzen,bu nasıl bir adalet ve dünya.Üzgünüm çocuk sahip çıkamadık.
Sert ve soğuk geçen kış ayının acımasız bir aralık ayında,çaresizlikler bir biri ile yarıştığı tarihte,umuda güzel bir hayata,temiz yaşamaya çıkılan
yolda,insan hayatının hiçe sayıldığı bu coğrafyadan yazıyorum gözyaşlarımla...