bizi biz yapan iyi ya da kötü hatiralarimiz ve anilarimizdir. bizi dünyaya bağlayan şey de bu aslında.
sadece bazı hatıraları hatırlamak için belleğimiz onları önde tutarken, hatırlamak istemediklerimizi de
bellek geriye atıyor. bu da pasif olmayan bir çabayı gerektiriyor.

o zaman şöyle diyebiliyoruz; bir şeyi unutmayı seçmek, onu hatırlamaya çalışmaktan daha fazla
zihinsel bir çaba gerektiriyor. unutmak için verdiğimiz enerji, hatırlamak için verdiğimiz enerjiden daha fazla.

unutmak, hatırlamaktan daha zor vesselam. o bakimdan unutmak diye bisey yoktur, üstünü örtmek vardır.