| coLder |
18 Ağustos 2020 00:27 |
Kelebek sen yok,ken
hayata karşı irtifa kaybediyorum. hiçliğe çakılacağım ana saniyeler kaldı sanki gözlerinde şahit olduğum tan yerine tekrar ulaşmak, ufuk çizgisi kadar uzaklarda bana. yağmur yüklü bulutların yükü incinen gözlerinde, rengi; kokusuna hasret kaldığım teninde saklı. o bulutlar asla yükünü boşaltamasın ve kokunu içime çekebileceğim anlar yıldızlardan daha yakın olsun diye dua ediyorum her gece. görüyorsun ya*kelebek, sen yanımda yokken ben yükseklerin tadını çıkartmaya çalışıyorum her zaman biliyorum ki artık bana ait olmadığını kabullendiğim an ben yukarıdaki bu güzelliklere asla sahip olamayacağım kadar aşağılara çakılmış olacağım seninle beraberken yükseldiğim bu gökyüzü, sensiz geçen her an;*maviliğini yep yeni griliklere bırakıyor ve ben o kaçınılmaz çarpışma anından kaçıyorum umarsız ve baktığımda kaybolduğum gözlerinin hayaline sarılarak. ama artık hayata karşı irtifa kaybediyorum... elini uzat ve kurtar beni çünki kabullenişi her an içimde yaşama korkusu var bedenimin her bir zerresinde akşamlar sensiz daha da zor geçiyor, kutup yıldızına senin adını koyduğumdan beri daha parlak sanki, görsen sadece benim içimdeki karanlığı değil bütün bir gökyüzünü aydınlatacak neredeyse.
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] |
