her şey bitti derken çıkagelen insan Hosgeldin`mi ?
 

bak ne güzeldir birine iyi ki geldin diyebilmek tam da o an gelmesi sevildiğinizi yalnız olmadığınızı hatırlatacak birilerinin varlığı. umutsuzluğa kapıldığınız anlarda size 'umut hep var' diye düşündüren birileri olması ne güzeldir..

okuyanlar içinde halihazırda umutsuzluğa kapılmışlar varsa üzülmesinler, hayatta hep umut var, her an herşey iyi yönde değişebilir biri çıkıp gelebilir ya da siz kalkıp birine gidebilirsiniz, yeter ki bırakmayın hayat denen şu meretin ipinin ucunu



[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Emeğine yüreğine klavyene sağlık sarı:):)

Şiiit @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] Papazın Eriği Varmı ((:

düşünüyorum 🤔 Düşünüyorsun 🤫
 

düşünüyorum da

hayatımın her anında bir şeyleri düşündüm.

bazen sokakta koşan,mutlu olan birden düşen çocuğa sarılmayı.

bazen kapısını çaldığım birinin kapısını açmadan yüzüne tebessüm etmeyi ve susmayı.

bazen yol da gördüğüm bir taş parçasına bakarak kalbime seslenerek '' sen de böyle olma,sakın '' dediğimi.

bazen tanımadığım,hiç görmediğim bir yer de birinin olduğunu.onun saçlarına dokunurken,yüzüne bakarken ellerine ellerime uzatsam kalbim '' sevgi '' ile taşar mı düşüncesinden.

bazen bana delicesine havlayan bir köpeğin,beni ısırmasına rağmen başını okşamayı istemekten,isteyerek bunu yapmaktan.

bazen gelip geçen insanları yad etmekten,gözlerime dolan her damla içinde,zerrelerin arasında '' keşke'' lere boğulmadan yaşamak istemekten.

bazen '' ana gibi yar '' olmaz sözünü düşünmekten.anayı babayı yeterince sarılıp koruyamamaktan kendimi alamamaktan.

bazen bir ney sesi içinde,damarlarımda ki her şeyin gök yüzüne dokunduğunu hissetmekten.

kendimi alamadığım zamanlar oldu.

onlarca şey başladı,gelişti,tıkandı yavaşladı ve sonlandı.

kazanılanlar oldu.

kaybedilenler oldu.

zaman gibi,insan gibi,gönül gibi...

nicesi geldi,nicesi geçti gitti.

kaybettiklerime bakınca '' bana ait olsalar ben de kalırlardı dedim '' umuduma sarıldım her gece.

kazandıklarıma bakınca '' ey insan '' dedim,sen kimsin ? necisin ? neyin nesisin ? derken yunusun sözü aklıma geldi :
'' mal da yalan mülkte yalan,var biraz da sen oyalan. ''
oyalanmamak için,vakit kaybedip kendimi bi çare hale getirmemek için çok çaba harcadım.

bazen tıkandım.
bazen yoruldum.
bazen sitem ettim.
bazen darıldım.
küsmezdim küstüm.
ağlamazdım ağladım.
kaybettim.
kayboldum.

beni inşa ederken,beni bana verirken unutacak gibi oldum '' her şeyin gönülden '' olması gerektiğini.
gönlüme baktım ve sordum :
kızgın mısın ? üzgün müsün ?
derdin nedir ?

bir ses geldi iç ses olmalıydı,gönlün kapısının arkasında ki ses olmalıydı sanırım.cevap verdi :

'' kaybettiklerin,sahip olamadıkların senin değil.kazandıkların,sahip oldukların senin değil.her şey bir emanet ve sabır. '

sustum.
bu susuş,kendimi bulma,kendime dönme için bir gayret olacak.

bu yüzden her şey benden giderken,bu sefer ben gidiyorum.

yazmaya,konuşmaya - bir şeyleri düşünmeye paydos.

kendime,kendi özüme,yapabileceklerime - dolu dolu olabilmeye gayret edeceğim.

mevlana'nın sözü ile noktayı koymak istiyorum :

ey sevgili; heyben acıyla dolar da nefes alamazsan gel. huzur bulacağın kıyılarım senindir. umutların solar kurur da su bulamazsan beraber sulayalım, gözyaşlarım senindir. kanadın kırılır da maviye uçamazsan, ne güne duruyor al, kanatlarım senindir. çaresiz çilelere bir umut bulamazsan, kendime ettiğim dualarım senindir



[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

*Bir an bir anda neler olabilir mesela?
 

size biraz bir an şeyisinden bahsedeyim

mesela bir trafik kazası olabilir
ne bileyim bir anda bir kalp kırabilirsin
o kırdığın kalbi tekrar onaramazsın
düzeltemezsin bir şeyleri
bir an diliminde kırdıkların sana bir şeylere mâl olabilir mesela
belki huzurlu günlere, adı mavi olacak bir çocuğun doğmamasına belki
uzun uzun sarılacaksındır, gözlerini ayırmadan gözlerine büyük büyük bakacaksındır, birlikte kahvaltı hazırlayıp, kahkahalar atacaksındır ama o bir an var ya hani
işte o bir an bütün bunları senin elinden çeker alır.
gideceğin konserleri, yapacağın sahil yürüyüşlerini, içeceğin rakıyla edeceğin o samimi sohbeti alır o bir an
bir anda yaptığın yanlış bir şey senin bütün hayatına sirayet eder mesela
bir adam öldürürsün bir anda
birden fazla hayat da o admla ölür
bir anda birini seversin o sevdiğin adam
kadın tahammül ya da taviz; hatta tolerans sınırlarını değiştirir sonrakilere sirayet eder o bir anda sevip de pişman oluşların
kim suçlu?
sevdin diye sen mi? sana erken gelmedi, o bir andan önce seni tanımadı diye 0 tolerans göstermek durumunda kaldığın o mu
suçlu olmak zorunda mı o da tartışılır
suçlamak da bir anda oluyor mesela
sevmek, hata, gaflet hepsi bir anda oluyor
hayat anlar bütünü
hata yapma lüksümüz yok mu? tabii ki var
ancak bazen bir anda olan şeyler bütın hayatını etkiler
yaşam tecrüben anıların bazen kullandığın kelimelere, tutumlarına, davranışlarına etki eder bir gün hatalı bir tutum sergiliyorsan ve bu geri dönüşü olmayan şeylere sebep oluyorsa o tecrübenin attığı kazık mı bu
olgunluk burada devreye giriyor belki de
insanları ayrıştırıp, farklı kişiler için farklı bir anlara müsamaha göstermezsek tekdüze olmaz mıyız bir an deyip geçmemek lazım sonuç olarak
o bir anda sizin doğacak çocuğunuz artık dogmayacak, sizin damarınızda gezen kan belki sel olacak ve binlerce farklı senaryo
bir anlık dahi olsa üzmeyin birbirinizi
sonra siz üzülüyor pişman oluyorsunuz

Teşşekkür,Ederim oMeN abi,m :)

Güzel olmuş.. kaleminize sağlık.

Teşşekkür ederim @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...] ,:)

Son pişmanlık neye yarar ? Kalemine sağlık @[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]