Bana söylediğin yalanlar devlet büyüklerinin ağzından çıkanlar kadar çok sevgilim.
Yüzüme baka baka binlerce yalan söyledin, Allah seni hiç çarpmadı. Gerçi devletler Allahtan bile korkmaz ki,
her neyse. Ben anneme "iyiyim" demekten başka hiç yalan söylemedim ama sana çarpıldım. Çarpılmış halimle yazıyorum sana bu satırları, o yüzden yüzüm gözüm kan içinde affet. Şimdi bu, hayatın bana karşı bir oyunu mu? yoksa afedersin bir hiç uğruna peşinden mi koşmuşum yıllarca?
Biliyoru musun şeytan bile dolduramaz artık içimi.
Öylesine tıka basa doluyum ki anlatamam. Nefretim en az Ortadoğu kadar büyük. Canımı sıkan şeylerden biri de ellerin. Omuzuma, yüzüme, sırtıma dokunan ellerin. Bedenim ellerini başkenti yapmışken, şimdi ülke ülke geziyorlar ya ellerin, bu çok zoruma gidiyor. Sabahları aç karnına kaşıklardım özlemini. Şimdi hangi sokakta arıyorsun bir daha bulamayacağın beni?
Özür dilerim ağır konuşuyorum. Ama içime attıklarım var daha. İçime attığım cümleler çıksaydı ağzımdan , inan alnının catindan vurulmuş kadar acıtırdı canını...
Kendimle konuşuyorum bu aralar.
Duvarlarla, sokaklarla konuşuyorum bu aralar.
Babam hariç herşeyle konuşuyorum bu aralar.
Bazen kafayı yediğimi düşünüyorum, bazen de bir kafamın kalmadığını. Hayır hayır asla düşünmüyorum intiharları. Ruhumu deşiyorum, içimi öldürüyorum, zihnimi yok ediyorum belki ama asla kesmiyorum dokunduğun bileklerimi. Daha fazla yazmak istemiyorum çünkü küfürler zorluyor nasırlı parmaklarımı.
Daha fazla yazmak istemiyorum çünkü hak etmiyorsun harflerimi. Ziyanı yok sevgilim, ziyanı yok nur yüzlüm, ziyanı yok, TANIMADIĞIM. Allah ıslah etsin seni demek istiyorum, neyse öptüm sekizinci beninden.!

*alinti