Züleyha ve Seyfettin, Mert ve Zehra isimli iki çocuklu bir ailenin anne babasıydı. Züleyha akşama kadar evlere temizliğe gidip, evinin rızkını kazanmaya çalışan, çocuklarının en güzel şekilde yaşaması için uğraşan tipik bir Anadolu kadını. Seyfettin ise akşama kadar boş boş sokaklarda gezen Züleyha’dan aldığı para ile kendine eğlenceler düzenleyen, bir kez olsun çocuklarının başını okşamayıp, Züleyha’ya hakaretlerle hayatını geçiren bir şahsiyet. Mert ve Zehra ise onlar daha melek….

Şimdi Züleyha’nın acı sonuna ve olayların gelişimine hep beraber bakalım….

Seyfettin akşam eve gelir…

Seyfettin: Aldığı alkol sayesinde yavaş hareketlerle gecenin geç saatlerinde evin rızkından çalarak yaptığı eğlenceden dönmüş ve yürüyerek eve girer. Kendini berbat bir şekilde yatağa bırakır ve uyumaya başlar. Sabah kalktığında Züleyha’dan para ister ve Züleyha veremeyeceğini söylediğinde dövmeye başlar. Ona ailesinin büyük zorluklarla büyütüp emanet ettiği güvenip evlendirdikleri Züleyha’yı dövmeye başlar.

Züleyha: Evlenirken bambaşka hayallerle evlendiği kişinin böylesine berbat bir hale geldiğine inanamıyordu. Çaresizce başını ellerinin arasına almış gelen darbelerden kurtulmaya çalışıyordu. Ama çaresizdi. Tek yapabildiği yalvarmaktı. Ondan bunu durdurmasını istemekti. Ama karşı koymaya da çalışıyordu gücünün yettiği kadar. Ağzından çıkan sözler yalvarmak dışında ise şu şekildeydi: senden ayrılacağım, çocuklarımı da alıp gideceğim.
Komşuları: Kim bilir ne yaptı da kocası dövüyor? Erkek dövüyorsa haklıdır. Vardır bir sebebi.

Çocuklar: Okulda her şeyden habersiz zaman geçiriyorlardı.

Seyfettin: Züleyha karşı koymaya çalıştıkça Seyfettin daha da sinirleniyordu. Alkolünde vermiş olduğu etkiyle daha da hayvancıl hareketler sergilemeye başlayıp Züleyha’yı boğarak öldürür. Ne yaptığının farkında bile değildir. Sadece kaybetmiş olduğu insanlığının yerini hayvancıl özellikler ile doldurmuş bir insan olarak davranmıştı.

Ve Züleyha’nın ölüm haberi duyulur…

Seyfettin: Beni aldattı, namusumu lekeledi, beni hiç sevmedi, yıllarca beni aldatmış dayanamadım öldürdüm.

Komşular: Kadına bak neler yapmış adama? Hiç de belli etmedi kendini. Adamın başını yaktı durduk yere. Kendi kendini öldürttü. Kocan varken neden aldatırsın ki ?

Çocuklar: Zaten babalık görmedikleri hayatlarında şimdide annesiz kalmışlardı. Hayatlarında alabilecekleri en büyük zararı sadece biyolojik etkisi olan Seyfettin’den almışlardı.

Peki şimdi Züleyha’nın burada ki suçu neydi? Kadın olması mı? Evini geçindirip çalışması mı? Sesini çıkarmadan çocuklarıyla hayatına devam etmesi mi? Sessizliğinin pasiflikten değil de terbiyesinden olması mı? Ya da insanları her gördüğü yerde konuşup aslında böyle biri olmadığını ortada hiç bir şey yokken söylemesi mi lazımdı? Ailesinin güvenip de emanet ettiği birinin bu şekilde Züleyha’nın hayatının uzunluğunu belirleyecek yetkiye sahip olması ne kadar adil? Erkek olarak doğması ona böyle bir hak mı veriyor?

Ama bunlardan daha önemlisi bu hayvancıl hareketleri sergileyenlerin önüne geçemiyor olsak bile bu hareketleri sergileyen insan bile diyemeyeceğimiz varlıkların bu bahanelerin arkasına gizlenmelerine müsaade etmemeliyiz. Züleyhalar aramızdan ayrılsa da onları kötü hatırlatmalarına müsaade etmeyelim. Onları kahraman yapmayalım.