|
|
26 Haziran 2020, 11:44
|
#1 |
  |
Onlar Kim ?
Bugün burada “herhangi bir acı”dan bahsetmeyeceğim . bu konuda ne yazacağımı dahi bilmiyorum. Bugün yorum yapmayın beğenmeyin hiç birşey yapmayın sadece anlamaya çalışın. Sadece onları anlamaya çalışın… “Onlar “ kim ? biz şu an evlerimizde rahat oturuyorsak işte bunun kahramanları . 23 yaşındaki “Jandarma Astsubay Çavuş Abdullah Taha Koç” şehit olunca Gece saatlerinde baba evine giden askeri yetkililerine kapıyı açan Babasının önce gözleri doldu, ardından eşi Fatma Zehra Koç'a "Gözün aydın hanım şehit anası oldun" diye seslendi… İnana biliyor musunuz şu ruh, şu yüce ruh değil midir bizi her zaman düşmana karşı muzâffer eyleyen. İki gündür iyice rahatsızlandım, tarifsiz hallerdeyim . Onları çok iyi anlıyorum . İnanın anlıyorum … Nereden anlıyorum biliyor musunuz ? çok yakın bir zamanda bende ağabeyimi trafik kazasında kaybettim . Öyle bir yiğitti ki, kefene konulmuş halini asla unutamıyorum, daha bir heybetli olmuştu. öyle masum görünüyordu ki . Dudağının kenarındaki tebessümü de asla aklımdan çıkaramadım . Bu gözler onu gördü biliyor musunuz , üzerine toprak atılırken gördü . kalabalık usul usul dağılırken gördü, çocukları yetim kalırken gördü. ana babası, ağlamamak için yüreğine ellerini sıkıca basarken gördü. ilk kez bir kürek sesi ömrümde duyduğum en acı dolu şarkılar,ağıtlar gibi yankılandı kulaklarımda . İki yeğenimin ağlamalarına kulaklarım şahit oldu . Biri “Babamın üzerine bu toprakları nasıl atıyorsunuz ” diyordu. kalabalıkta ağlamayan hiç bir yürek kalmıyordu. O geceyi unutamıyorum beş yaşındaki yeğenim elinde bir battaniyeyle geldi -“ Hala babam orada üşürse ona battaniye götürelim mi ? “ dedi .. ben size nasıl anlatayım ki o ânı . hangi kelime bana tercûman olmaya yeter ki ? daha annesinden, eşinden, babasından, bahsedemeyeceğim bile o benim tek ağabeyimdi ... bir tek o vardı. onu son gördüğümde evlerinde gece 2 ye kadar oturmuştuk . beni evimize bırakmak için çıkmıştı hala unutmam. abi içim daralıyor demiştim . "- bacım benimde ruhum daraldı gel biraz yürüyelim, hemde seni bırakayım demişti ". o gün sanki anlamışcasına beni eve bırakıp giderken ona ardından bakmıştım. o da gözümden kaybolmaya ramak kala dönüp o çok sevdiğim sıcacık tebessümüyle beraber el sallamıştı .. nereden bilebilirdim ki bu onu son görmemdi. hangi elveda bu kadar hazîn olabilirdi... bugün en yakın arkadaşımın, eşi Özel harekat olarak en ön safta savaşmak için Afrin’e gidiyor . daha 1 aylık evliler . ben size bu en mahzûn en ürpertici bekleyişi nasıl anlatayım ki . “ el-intizâr eşeddü minen-nâr..” evet , beklemek ateşten şiddetli... Çok acılı şeyler paylaşıyorsun diyorsunuz , İşte bu kadar acı varken ben bu günlerde size nasıl mutluluklar paylaşayım . Bu şarkıyı bir " Şehit Eşi" olduğunuzu düşünerek dinleyin. yahut bir şehit babası, annesi, kardeşi ... başkacada diyeceğim şey kalmamıştır. "Baskın yemiş bir evsen dağılmışsan Tutuklanmış kitapsan yakılmışsan, Bir çift turnaya benzerdi gözleri Göğüm öksüz kaldı bakar ağlarım " Vesselam… "Allah yolunda öldürülenleri sakın ölü sanmayın. Bilakis onlar diridirler, Allah´ın lütfundan kendilerine verdikleri ile sevinçli bir halde, Rableri katında rızıklandırılırlar. Arkalarından gelecek olanlara şunu müjdelemek isterler: Onlara hiçbir korku yoktur ve onlar üzülmezler. Allah´tan bir nimeti ve lütfu ve Allah´ın mü´minlerin ecrini zayi etmeyeceğini müjdelemek isterler.” | Al-i İmran, 169-171. Ayet Alıntı
________________
*Samimiyetiniz değil
-Pazarlığınız içten ! |
|
|
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|
Normal
