Anneciğim, Babacığım...

Benim güzel yürekli kıymetlilerim.. Gidişimin size çok ağır gelecek biliyorum.. Bir anne baba için kendinden önce evladının gitmesi bu dünyada verilebilecek en ağır imtihan şüphesiz.. Keşke bunu sizlere yaşatmak zorunda olmasam.. Ama bazen hayat sizin istediğiniz ve planladığınız gibi olmuyor işte.. Kader deyip geçmek lazım belki de..

Annem koca yürekli kadın olanlardan sonra Sare’ye en büyük tepkiyi sen verdin.. Onu kendi kızın gibi severdin.. Sengin gibi nefretin de büyük oldu ve silip attın.. Haklıydın kendince.. Sare bir gün bile seninle alakalı tek bir kötü söz etmedi.. Kızmadı sana.. Ama bir anneyi kaybetmiş gibi üzüldü..


Olanları abime yazdım size anlatacaktır zaten.. Bilmenizi istediğim bu olanların en masumu Sare idi.. Lütfen artık onu dışlamak suçlamak yerine eskisi gibi onu kucaklayın.. Yalnız bırakmayın.. Onun tek ailesi sizsiniz bunu unutmayın.. Abim olanları öğrendiğinde öfkesine yenilebilir. Burada görev sizlere düşüyor. Onu sakinleştirin ve Sare’ye bir başka acı daha yaşatmasına müsaade etmeyin..

İkinizi de çok seviyorum.. Size yaşattıklarım ve yaşatacaklarım için gerçekten çok üzgünüm ve özür diliyorum. Hakkım varsa helal olsun.. Sizlerde hakkınızı helal edin..
Allah’a emanetsiniz.. Hoşcakalın..

Oğlunuz Erhan
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Erhan mektupları yazıp bitirdiğinde bitik durumdaydı.. Defalarca yazıp yazıp atmış yeniden yeniden yazmıştı. En sevdiklerine ölümünden sonra verileceğini bildiğin bir şeyler söylemek ne kadar ağır bir şeydi.. Üzerinden tır geçmiş gibi hissediyordu.. Yorulmuştu..

Mektupları birer zarfa koyup üzerlerine isimleri yazdı.. Sıkkınlıkla kalktı masasından.. Arkasında bulunan dolabı açıp kasasının şifresini tuşladı.. Açılan kasaya mektupları ve gelen tehdit mesajlarının ve arama kayıtlarının bulunduğu dosyayla birlikte zarfları yerleştirdi en üste.. Kilitledi tekrar. Masasına son bir göz attı.. Uzanıp aile fotoğrafını aldı eline.. Uzun uzun baktı fotoğrafa..

İçinde kalbini sıkıştıran, nefes almasını güçleştiren o duygu ile eli kravatına gitti.. Gevşetti...Odanın içinde birkaç tur attı.. Lavaboya geçip eline yüzüne su serpti.. Tekrar ofisine geçerken yardımcısı Sercan’a gel işareti yaptı. Sercan hemen kalkıp peşi sıra ofise girdi kapıyı kapattı.. Karşısına geçip oturdu:

-İyi misiniz Erhan Bey, benziniz atmış gibi..

-İyiyim iyi.. Sorun yok.. Senden bir şey rica edeceğim..

-Buyurun dinliyorum..

Erhan düşünceli bir ifade ile sözlerini toparlamaya çalıştı. Eliyle saçlarını karıştırdı:

-Sercan.. Olur da bana bir şey olursa şayet...

-O ne demek efendim?

-Kesme sözümü dinle.. Bir şey olursa bana buranın işleyişi sende olacak.. Gerekli resmi evrakları hazırladım ben.. Ben buradaymışım gibi devam edeceksiniz.. Gerekli tüm evraklar kasada.. Özel evraklar da var orda.. Polis ya da emniyet talepte bulunursa sen yardımcı olursun...

-Erhan bey beni korkutuyorsunuz.. Şu dava bitti.. Tehdit mi aldınız yine yoksa.? Neler oluyor?

-Bir şey olduğu yok.. Ama olursa zaten kim olduklarını ve nedenleri biliyorsun.. Sen sana söylediklerimi yap yeter.. Elimizdeki tüm dosyaların kontrolü sende olsun.. Hiçbir davayı yarım bırakmayın sakın.. Ve düzen aynı şekil devam etsin..

-Tamam siz nasıl derseniz öyle de polise mi gitseniz acaba?

-Ne söyleyeceğim polise.. Tehdit alıyorum aylardır.. Öldürülebilirim mi? Telaşlanma hep olan şeyler değil mi bunlar? Biz tedbirimizi alıyoruz..

-Peki Erhan Bey..

-Ben çıkıyorum.. Hadi eyvallah.. Buralar sana emanet...

Hızlıca çıktı ofisten merdivenlere doğru yürüdü.. Tam merdivenlerin başında aklına bir şey gelmiş gibi durup geri döndü çalışanların bulunduğu bölümün kapısını açıp:

-Arkadaşlar hepinize kolay gelsin...iyi akşamlar..

dileyip hızlıca yürüdü merdivenlere..

Çıkış kapısına vardığında çıkmadan direk karşı kaldırıma baktı.. Siyah camlı araç yoktu.. Çıktı binadan.. Aracını park ettiği yere yöneldi. Etrafa bakınarak açtı kapısın ı aracın.. Temizdi..

Rahatladığını hissetti. Aracı çalıştırdı ve evine doğru yola koyuldu..
Yol boyunca arada dikiz aynasından arkasını kontrol ediyordu. Takip edilmediğinden emin olunca keyfi yerine geldi.. Radyoyu açtı.. Keyifle dinleyerek sürdü aracı..

Evinin bulunduğu sokağa girdi.. Her zaman ki gibi aracını park etti... İndi ve arka koltukta bulunan evrak çantasını almak için tam bir hamle yapacağı anda gözü karşı yönden gelen siyah camlara takıldı.. Daha ne olduğunu anlayamadan o siyah camlardan uzanan silahları ve bir yağmur gibi üzerine saçılan mermileri gördü en son....