|
|
04 Kasım 2025, 16:30
| #1 |
 //Bakmak ve Görmek// Uzun bir süre sadece baktım. Bakıyorsun, bakıyorsun ama hiçbir şey hissetmiyorsun. Yüreğine dokunmuyor, seni yerle bir etmiyor. Sadece bakıyorsun çünkü. Etkilenmiyorsun, keyfin kaçmıyor, içinden bir şey kopmuyor. Gözlerin açık ama kalbin kapalı. Sonra bir gün — bilmiyorum nasıl oldu — sadece bakmadım, gördüm. Ve o an, sadece baktığım zamanlarda neleri kaçırdığımı fark ettim. Gördüm. . . Görmenin ne kadar ağır bir şey olduğunu, bir şeyi gerçekten görmenin insanın içini nasıl sarsabileceğini anladım. Ürperdim. Ağladım, çok ağladım. Empati kurmaya çalıştım. Başkasının acısına, yalnızlığına, sessiz çığlığına dokunmak istedim. Ama o zaman da yüzüm gülmez oldu. Mutluluklarım gölgeli kaldı. Bir yanım sevinmek isterken, diğer yanım gördüklerini hatırladı. O an anladım; görmek, mutluluğu zorlaştırıyor bazen. Ama aynı zamanda seni insan yapıyor. Bakmak kolay, görmekse cesaret istiyor. Çünkü görmek, hakikati görmek demek. Ve hakikat, her zaman rahatlatmaz. Ama insanı insan yapan da o zaten — görmek. Peki, sen hala bakiyormusun, yoksa görenlerdenmisin ?! 👍 4
________________ {~~ Sevda yüreğe değdi, Yüreğim seni sevdi ~~} | |
| |
| Şu Anda Bu Makale Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
| Makale Ayarları | |
| Stil | |
| |
Ağaç şeklinde