ıkılmışlığımın ardından dinlemiştim.!
Git desemde gitme diyordu.
Ben kalmaya bahane ararken,
Onun ihaneti sarsıyordu her hücremi.

Sabah uyanıp onsuzlukla,
Susuzluk gibi karşılaşıyordum.
Yokluk değildi gidişi keşke öyle olsaydı,
Bilmedim tüm acılar armağanıydı sanki.

Kimseye dökmediğim yaşların mimarı,
Hayallerimin yarınlarımın hırsızı.
Odamı saran tütün kokusu
Yüreğimi yakan kibritin ucu olmuştu.

Hep yarınlara umutla bakarken,
Histeri bir hale sokmuştu beni.
Giden dört yılım oldu derken.
Ardından on yılımı unutmaya harcadım.
O bunu hiç bilmeden.
Sevdaya olan inancımı aldı derken,
Nasıl sevmişim diye sorunca kendime,
Yürekli insanlarda olurmuş
O benim dengim değilmiş
Ağır yaralayan hafif yürekli biriymiş
Keşke gönlüm onu sevmeseymiş..