Kalabalıklar içinde yalnız yürüyen bir kadınım ben
Elinde çok şey bulunan fakat hiçbir değeri olmayan
Sen çok güçlüsün sen her şeyi yaparsın diyen insanlarla dolu etrafım
Çaresizce savrulduğum bu düşüncelerde
Özümle çelişen bakışlarım
Yokluklara sığınan dertlerim
Sebepsiz var olan hayatım
Kimim ben
Bu gürültünün içinde sessizleşen mi
Yoksa bu sessizlikte çığlıklar atan mı
Kimim ben
Başkalarının varlığı ile mutlu olan mı
Varlığımla insanları mutlu eden mi
Kimim ben
Fedakarlıkların tepesinde
Merhametin eşiğinde
Vicdanımın ucunda
Sürünen bir ceset mi
Yoksa uçmaya çalışan bir kırlangıç mı
Sahi güçlü olmak da neydi
Noktaları virgüle çevirmek mi
Soru işaretlerini ünlem mi yapmak
Sanırım ben üç noktada tıkalı kaldım
Gitmek isterken kalan
Sonunu bilmeden gitmeye çalışan
Belki sonu vardır diye hep inanan
Melalimde kayboluşlara şahit oldum
Sevinçlerin hüzünlerle müsabaka ettiği bu şehirde
Kendi yolumu kendim buldum
Bilmezdim bu kös kös oturan evlerin
Dimdik duran ağaçların
Vazgeçmeyişlerimi pesedişlere çevireceğini
Bilmezdim bu dertlerin dermanını bulamayacağımı
Sessizce kenara çekildim
Yaşamaya değil artık
Temaşa etmeye geldim

Cansel Koçyiğit