yarın aramızda dolaşır. gözaltına alınmasıyla içimize su serpilmiş gibi görünmesini istemekteki haklılıklarını anlıyorum. çünkü hukuk çokca acıklarla dolu. videoyu izlediğimde sanıyorum 1 saate yakın ağladım. hala da içimin sızlamasını ve yüzümün buruşarak ağlamaya yer tutmasını engelleyemiyorum. bu halk için üzülüyorum. kızdıklarında ya da sevdiklerinde veya herhangi bir başka sebepten daim elini kaldıran, kaldırdığı eli şiddetle indiren sanıyorum tek millet olabiliriz bu dünyada. elini kaldırmasa dilini biliyor insanım. dönüp merkezi sebeplere baktığımda sevgisiz ve değersiz bir çocukluk geçiren yetişkin bir insanın tam da ona öğretildiği gibi tavırlar sergilemesi bana çok acımasız geliyor. kendini onarmak denen bişey var değil mi? ama hayır. bizim insanımız aynı yerinde döner durur ama bir adım öteye gitmeye üşenir. çok üzgünüm. cehalet milli miras dediğimde çok haklıydım, hala da bu görüşümü savunuyorum. çok üzgünüm. affet bizi çocuk. şansın umarım bol olur bu hayatta.