|
|
18 Eylül 2021, 16:00
| #1 |
 Sönmeyen Köz - (Şiir) - Gülümse  SÖNMEYEN KÖZ Dumanı tüterken bir bardak çayımın, Koyu bulutlarla dolu gökyüzünü izledim Gönlümde yer etmiş köz dolu sızımın Açık pencereden esen rüzgârla Az da olsa serinlemesini bekledim Oysa her esinti közü daha çok alevlendirdi Ben de tezatlarla dolu ruhumun bu esprisine gülümsedim Ne öfkem var ne kırgınlığım Ayağım takıldı düştüm sevdana Ama biliyorum bu benim en güzel sakarlığım Acın bile şerbet, Adın ise gurbet, Ruhuma saldığın yangın bile cennet… Hepsi birlikte tarumar etti benden ne varsa Yeni bir ben doğdu, senin de içine katıldığın… Seni şimdi alsalar ellerimden Patlama sonrası kovan gibi boş kalırım Zamana sardım şu aralar Artık daha yavaş akıyor sanki Sen mutlu oldukça uzayan bir mutluluk Sen üzüldükçe nefes aldırmayan bir yoksunluk Dizginlenemez cesaretim bir gülüşüne bakar Yüzün gülmediğinde Geçmeyen her saniyeden intikam alırım Yaşıyorum senli günleri Hiç bitmeyecekmiş gibi sayarak Derin fısıldayışlarla adını sayıklıyorum Duymuyor olduğunu umursamayarak Hüküm sürüyor yalnızlığımda Engelleyemediğim varlığın Sen gelmesen de ben hayaline uzanırım… Emin ol, sen bile seninle Benim seninle olduğum kadar birlikte olamazsın Çünkü ben her gün, Ama her gün seni yaşarım Dışarıdaki yağan yağmurla değil Aşkınla ıslanır Dudaklarımı elimdeki çay yerine Adınla ıslatırım… 👍 4
________________  Konu GlySera tarafından (18 Eylül 2021 Saat 16:08 ) değiştirilmiştir.. | |
| |
| Şu Anda Bu Makale Görüntüleyen Aktif Kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 misafir) | |
| |
Ağaç şeklinde