Aşk, ölüme teslimiyet gibi bir şey sanırım.
Avuçlarına bıraktığında kendini, geride kalan ziyanı düşünmüyorsun.
Aynı günahı, defalarca işlemek gibi..
Bile bile, bıçağı kendine batırmak yahut aynı kiraz dalından tekrar geçmek.
Vazgeçemediğin,sevdiğin,sevgilerin, bir o kadar da acı ve kederin.
Uslanmıyor içindeki bir şeyler.
Aşk, sayısız kez cinayet işlemek gibi bir şey sanırım.
Katil, maktül, suçlu, suçsuz, hangi terime bürünürsen bürün?
İradenle, kendini ateşe atmak gibi bir şey..
Ve bir o kadar da, mukaddes bir şey ''aşk''.
Karşılığını gözetmeksizin, bir olabildiğin en kıymetli emanet.
''Emanet'' diyorum..
Ele avuca sığmayan bir serçe'yi koynunda saklamak gibi bir şey bu.
Ne elinden kaçıracaksın, ne de çok fazla tutsak edip inciteceksin.
Ölçüsü yoktur bu sevginin.
Aşk öyle bir şey ki, emanetiyle de, musibetiyle de bir yük olur insana.
Ama öyle bir yük ki; ne gitmek istersin, ne de kalmak.
Öyle, hür iradenle ateşe atarsın kendini...


'' Sen benim; ne gitmek istediğim, ne de kalmak istediğimsin.
Sen benim; hür irademle, ateşlere atıldığım ibadetimsin. ''


[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...]