Ruhum arındı, Nefes aldım.

Düşünsene.. Hiç rastlayamadığımızı..
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı gene aynı şekilde fakat her şeyden habersiz yaşayıp gidecektim. Sen bana dünyada başka bir hayatında da mevcut olduğunu benimde bir ruhumun bulunduğunu öğrettin..
Ben hiç böyle hissetmemiştim ki. Ruhum arındı, nefes aldım, daha önce yaşamadığımı anladım.

Öte yandan, seninle biraz daha büyüyor gibiyim.. Yanyana iken bile bitmeyen özlemimden bahsediyorum.
Birine hasret kalmak yüreği öyle güzel olgunlaştırıyor ki. Birini severken büyüyorsun ve onun hasretiyle olgunlaşıyorsun. Ve her güzel şeyin başında/sonunda senin oluşunun da ayrı bir hevesi, mutluluğu içerisindeyim.

Sahi bunca vakit neredeydin? Gözlerini çevirdiğin her ne yönse, orasının ne kadar güzelleştiğini bilmek isterdim. Adımlarını attığın yerlerin, ellerinle dokunduğun yaprakların, sesinin yankıladığı tüm boşlukları hissetmek isterdim.. Ayrıca çok kıskandım, bilmelisin..

Anlam katamadığım, ifade ederken dahi zorluk çektiğim bir meselesin sen.
Daha iyi nasıl dile dökebilirim, sevgimi/şefkatimi gölgen edip, seni daha iyi nasıl sevebilirim derken afalladığımsın.. Belki geç kaldık, belki tesadüflerin en şanslısıydık, adı her neyse.. Sen bana dünyada başka bir hayatında da mevcut olduğunu benimde bir ruhumun bulunduğunu öğrettin..
Ruhum arındı, nefes aldım, daha önce yaşamadığımı anladım.