Ben ışıksızım, yorgun ve telaşlı.
Belki ardım karanlık, belki yarın?
Söyle hangi yolda bulayım, gözlerim karıncalanmış..
Yaşadığını zanneden bir hasretim.
Kalbim kıyıldı, bir şeyler elimden alındı ya da kısıtlandı?
Kim? Neden yaptı?
Şimdi milyonlarca soru arasında sıkışmış belirsiz bir cevabım.
Adına ''yaşam'' dedikleri o sonsuz serüvenin misafiriyim.
Elim boş, tırnaklarım kan çanağı yahut saçlarım buz kırağı.
Çaldılar mihrimi..
Benim hiç gönlümü de almadılar,
Ben hep bir köşede sessizce kendi kendime affettim herkesi.
Sahi neden, niçin?
Kendi sorularına cevap arayan meczup bir şiirim.
Gönlüm eğri, sırtım kesik.
Umudunu bir zeytin fidanının dibinde bitirmiş can suyuyum belki?
Katil meçhul, suç ortada, ziyanı belli..
Ben ışıksızım, yorgun ve telaşlı.
Yaşadığını zanneden bir hasretim.
Kalbim kıyıldı, bir şeyler elimden alındı ya da kısıtlandı?
Kim? Neden yaptı?..