[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Masallarda hep büyü yapan kötü cadılar görüp onlara diş bileriz ya, bu kez o ‘kötü’ kadın tarafından bakmayı uygun görmüş Maleficent / Malefiz. Zaten Malefiz 1959 yılında yazılmış ve artık bir klasik haline gelmiş Uyuyan Güzel’in o ‘kötü’ perisinin adı, adı uyutan peri! Tıpkı Tinkerbell'in Peter Pan'dan bağımsız varlığını ilan ettiği gibi. Malefiz klasik Uyuyan Güzel masalındaki büyücü kadın aslında ama biz onun peri tarafını, barışçıl orman krallığında upuzun kanatları ve koca boynuzlarıyla mutlu mesut ve hatta çocuksu masumiyetiyle yaşarken görüyoruz. Ama insanoğlunun her yana bulaşan hırsı, istilacı ruhu ve her şeye sahip olma isteği Malefiz'i duygusuz bir cadıya dönüştürüyor. Film sonuçtan çok sebebe bakıyor ki çok doğru ve yerinde bir karar. "Kötü oldum ama neden" bakış açısının arkasında orta dünya benzeri bir atmosfer yaratan yürüyen ağaçlardan yardım alan ve Malefiz'i bir Elf silüetinde resmeden masalın daha çok karanlık tarafının izini sürmek, ama insanoğlu dışında hiçbir yaratığın kötülüğe bu kadar bulanmadığını bilmek de rahatlatıcı elbette.

Küçük kızın kulede değil de Malefiz'in de rahatça iletişim kuracağı bir orman kulübesinde büyümesi de ormanın büyüsünü ortaya serer nitelikte. Tabii insanın insana değen yanlarını, iletişim ve sevginin her şeyin üstesinden geleceği mesajlarını da ardı ardına sıralıyor. Filmin tek sarkan yanı üç tane peri tarafından bir orman evinde büyütülen Aurora'nın fazlasıyla başıboş ve dış dünyaya açık bir biçimde büyütülmesi. Yani Aurora’yı Malefiz'den korumak için orman evine gelmeleri zaten orman krallığını yöneten Malefiz için açık hedef haline gelmeleri demek. Ama bir yandan da Malefiz’in sevgi dolu yüreğinin tekrardan ortaya çıkması için böylesi bir etkileşimi gerekli kılıyor film, yani Malefiz ve Aurora neredeyse anne kız gibi oluyor. Sonrasında onun saraya gitmemesine izin vermemesi, büyünün hayata geçmemesi için çabalaması aynı etkide gitmiyor ne yazık ki, çaba büyünün etkisiyle uykuya dalan prensesin gerçek hayata döndürülmesi için veriliyor.

Filmin yönetmeni Robert Stromberg birçok filmde imzası olan animasyon ve görsel efekt süpervizörü. Bu kez birikimlerini kendi filmi için kullanmaya karar vermiş ve gerçekten de muhteşem atmosfer yaratmış. Tabii klasik hikayelerin karanlık yanını çıkaran ve hatta öyküsünü o taraftan kuran filmlerin genel başarısı olmaya doğru gidiyor bu durum. En son Güzel ve Çirkin, ondan önce Kız ve Kurt bu karanlık ve detaycı atmosfer üzerinden fantastik bir dünya kurulmuştu . Malefiz Angelina Jolie üzerinden gayet başarılı bir iyi-kötü ve güzel karakteri kuruyor, Jolie'nin yüzü iyilik ve kötülüğü aynı anda taşıyabiliyor. Elmacık kemikleri fazla yontulmuş olsa da! Bir Elf olarak çizildiği için zaten kötü olması mümkün değil, her şeyi savunma ve koruma amaçlı yapıyor. O yüzden film boyunca kanatlarını kaybetmesine rağmen gönüllerin perisi olarak kalıyor.

Masalların boyut değiştiren ve farklı karakterlerin peşinden koşan hallerini izlemek gerçekten de keyifli. Bir de kötü tarafından bakmak, onu kötülüğe inen sebepleri sorgulamak da cabası. Malefiz ‘kötü’ tarafından baksa da, masalsı dünyasından taviz vermemeye çalışıyor. Senaryo yazarının bir kadın olduğu filmde yönetmen de bu ‘kadın dayanışması’ haline uyum sağlamış görünüyor. Masalsı dünyaları sevenler için birebir..