[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Tarihin farklı dönemlerinde hemen her toplum, yaşadığı bölgenin coğrafi şartlarından, yaşam biçiminden ve kadim kültüründen kök alan inançlara sahip oldu. Kimi antik medeniyetler, doğanın güçleriyle bezeli tanrılardan korkuyordu! Kimileri de saf kötülüğün temsilcisi olan ilginç “yaratıklardan!” Ancak bu medeniyetlerin “doğaüstü” varlıkları, her zaman doğrudan ya da dolaylı olarak, insanlıkla alakalı bir olaya, kavrama veya bir düşünceye dayanıyordu! İşte, Kuzey Amerika yerli folklorunun en ilginç yaratıklarından “Wendigo” da bu sebeple ortaya çıkmıştı! Büyük bölümü Kanada da bir kısmı ise Amerika Birleşik Devletleri’nin kuzeyinde yaşayan Algonkinler isimli Kızılderili toplulukları yüzyıllar boyunca Wendigo isimli canavarın korkunç hikâyeleriyle yaşadılar. Öyle ki, topluluğun pek çok üyesi için Wendigo yüzyıllardır karanlık ormanlarda dolaşıyordu! Yaratığı yakından gören ve şans eseri hayatta kaldığını iddia eden insanlar bile vardı! Hatta bir dönem gizemli bir şekilde ortadan kaybolan pek çok insanın sorumlusu da Wendigo idi! İşte Kuzey Amerika yerli folklorundaki en ilginç yaratıklardan, “yamyam” Wendigo hakkında bilmeniz gerekenler...

Hikâyenin başlangıcında Wendigo Kuzey Amerika’nın karanlık ormanlarında yolunu kaybetmiş bir avcıydı
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]
Yani bir süre sonra kadim bir halk için var olan en korkunç şeylerden birisine dönüşecek olan Wendigo, başlangıçta sıradan bir insandı! Ancak bu talihsiz avcı gün geçtikçe acıkmaya başladı! Ne yazık ki günler süren açlığın sonunda karşılaştığı ilk “besin kaynağı” bir insandı! Böylece son derece talihsiz fakat sıradan bir insan, bu korkunç olay sebebiyle lanetlendi. Wendigo, sürekli insan eti yeme isteği duyan bir canavar haline geldi. Bu ilk yamyamlık, yaratığın insan etine olan açlığını artırdı! Her “ziyafet” yaratığın açlığını büyüttü! Böylece Wendigo, soğuk ve karanlık ormanlarda insan avlamak için gece gündüz dolaşan yamyam bir insan-canavar haline geldi…
Wendigo yüzyıllar boyunca insanların karşısına farklı şekillerde çıktı
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]
Kimi anlatılara göre Wendigo, derisi kemiklerine yapışmış çelimsiz bir iskeleti andırıyordu! Kül rengi derisiyle yaşayan bir ölüye benziyordu! Bedeni kan ve kir içindeydi. Yamyamlık nedeniyle acılar içerisinde kıvranan fakat acı çektikçe daha fazla yamyamlığa sürüklenen Wendigo’dan ölümün ve çürümenin kokusu yayılıyordu… Başka bir anlatıda ise Wendigo, bir geyiğinkini andıran boynuzlara, keskin pençelere sahipti… Algonkin halkına mensup farklı kabilelerde Wendigo’nun görünüşü hakkında farklı inanışlar vardı. Ancak hemen tüm anlatılarda sivri ve keskin dişleri vardı. Wendigo, nasıl görünürse görünsün hiçbir insanın karşılaşmak istemeyeceği bir yaratıktı…
Wendigo’nun nasıl göründüğüne dair farklı anlatılar olduğu gibi, özelliklerine dair de birbirinden farklı hikâyeler vardı

Örneğin bazılarına göre bu korkunç yaratık son derece hızlı hareket ediyordu. Ayrıca zorlu kış koşullarında bile avının peşinden günlerce gidebilecek kadar dayanıklıydı. Buna karşın bazı anlatılar Wendigo’nun oldukça hantal ve yavaş bir yaratık olduğunu ileri sürüyor! Bu nedenle avını takip ederek yakalamaktan aciz olan Wendigo, son derece sinsi bir avlanma yöntemi geliştirmişti. Sahip olduğu kusursuz “insan seslerini taklit etme yeteneği” sayesinde insanları kandırıyor, ıssız ormanların derinliklerinde baş başa kaldıklarında ise onlara saldırıyor ve güzel bir ziyafet çekiyordu… Buna karşı, kadim efsanelere göre, Wendigo’yu alt etmenin zor da olsa bir yolu vardı! Bunun için yapılması gereken şey, Wendigo’nun “buzdan kalbine” zarar vermekti. Ancak bu korkunç yamyamdan kesin olarak kurtulmak için buzdan kalbin erimesi gerekiyordu…

Öte yandan Kuzey Amerika ve Kanada’da yaşayan Kızılderili topluluklarının ortak inancında, insan eti yemek bir kişiyi Wendigo’ya dönüştürüyordu! Bunun dışında bir şaman tarafından lanetlenmek veya rüyada Wendigo’nun çağrısını işitmek de, sıradan bir insanın yamyam bir yaratığa dönüşmesine neden oluyordu…

(Alıntıdır)