Dön gel artık bitsin bu çilem.....

Gözyaşlarım sele döndü yokluğunda.
Yorgunum,argınım, biçareyim ardından.
Selsefil olmuşum, hasretini bağrında.
Dön gel artık bitsin bu çilem.

Kuşlar gibi yaralıyım, senden sonra.
Kırılmış kolum kanadım,ayrılığında.
Kalkamıyorum düştüğüm bu buhrandan.
Dön gel artık bitsin bu çilem.

Sonbaharlar bitmez oldu yalnızlığında .
Hazan vurdu gönül bağlarıma.
Yaprak oldum düştüm dalımdan.
Dön gel artık bitsin bu çilem.

İbrahim'miş adım unutmuşum kendimi.
Sende bulmuşum kendi benliğimi.
Aşılmaz bir yoldayım, dönülmez geri.
Dön gel artık bitsin bu çilem.
.
..
...İbrahim H. Karaman.