Yol uzun.
Engebeli ve patikalı.
Yüküm ağır.
Birlikte yol aldıklarım yok artık.
Birer birer indiler her durakta.
Veda bile edemeden.
Bir hoşçakal diyemeden.
Ayrıldılar kervandan.
Sürüden ayrı kalmış kuzu misaliyim.
Aç kurtların gözü üzerimde.
Sağa gitsem olmuyor
Yerimde dursam ,hayat bitiyor.
Çaresiz, biçareyim.
Yol uzun.
Ama yapayalnızım.
Kırık dökük yol alıyorum,
Boynu bükük kalmış umutlarımla.
Dost görüp sarılmış parmaklarım.
Benim için yanan sigarama.
Dumanı rehberim olmuş.
Külü, dermanı yaramın.
Yol uzun.
Ömür kısa.
Yüküm nedir bilmiyorum.
Omuzlarımda ağırlık
Dizlerim de güçsüzlük.
Gözlerim de isyan fışkırıyor,
Hayatın en kötü sillesine.
Nereye baksam çıkmaz .
Yol bitiyor ,ben tükeniyorum.

Geldik son durağa.
Yük hafif ,ben ağır
Bitti çilem,kederim.
Hayatın son demine hoşçakal demeye,
Kalmadı mecalim.
Kimler veda etti ki bırakıp giderken.
Yolculuğum bitti.
Bir elveda diyemeden.
.
..
...İ.H.Karaman...