[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Lütfen Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Sokak lambalarının, loş ışıkları altında
Hayallerimle yürüyorum.
Bir Elim cebimde.
Kendimden bihaber öylece.
Dalmış gitmişim...
Uzak diyarların, mutluluklar ülkesine.

Keyfekeder yaşıyormuşum meğer.
Anlamsız bir hayatın içinde
Ne sevgiler gerçek.
Ne gülen sahte yüzler bitecek.
Biliyorum....
Bildiklerimi de unutmak istiyorum.
Unutmanın da ötesinde,
Unutmanın ne kadar zor olduğunu
Acı çekerek öğreniyorum

Ve Sonra...
Bi sigara tüttürüyorum.
Var gücümle çekerken ilk nefesini
Yutkunuyorum ..

Başımı kaldırıp baktığımda göğe,
Bir tokat gibi çarpıyor yüzüme
Zifiri karanlıklar.
Ay bile yüzünü dönmüş
Kahroluyorum...!

Oturup dizlerim üstüne
Benliğim yırtılırcasına haykırmak istiyorum
Sesim içimde kayboluyor...
Kahroluyorum...!

Sonsuz bir yolun yolcusu gibi,
Yola revan olmak istiyorum.
Hakimiyetimi kaybetmiş gibi
Ayaklarıma bile hükmedemiyorum..
Kahroluyorum...!

Benliğimi kaybediyorum...
Şuursuz bir şekilde savrulurken,
Bir sarhoşun attığı naralar gibi..
bağırmak istiyorum...
Dilim dönmüyor...
Kahroluyorum...!

Gözlerim yanıltmaya başlıyor beni
Güzel görünen herşeyin
Güzel olmadığının farkına varınca,
Kahroluyorum...!

Kalbim boşa çarpıyormuş oysa
Beni hayatta tutan umutlarımın olduğunu anladığımda
Kahroluyorum...!

Umudum tükendi,
Nefesim kesildi.
Varamadan yolun sonuna....
Kahroluyorum...!

İ.H.Karaman...