Kimsin sen?
Kimsin sen?
Kim olduğunu bilmediğini bile saklayanlardan mı,
yoksa bunu bile dramatize edemeyecek kadar yorgun olanlardan mı?

Sessizliğin arasına sakladığın o cümleyi biliyorum.
Söylesen bölünürsün, sustukça tamam sanıyorlar.
Gülümsemen, gözaltı torbalarının içinde boğulurken bile estetik duruyor ya,
senin kaderin estetik acılar galiba.

Birini sevdin galiba...
Tam zamanında değil de,
hani hep biraz eksik anlatılan yer var ya, işte oradan.
Sana bakmadığı hâlde gözlerini kaçıran biri vardı, değil mi?
İşte onun gölgesinde büyüttün bazı cevapları.

Kimsin sen?
"Öylesine" görünürken bile içten içe anlam arayan...
İnsanlara mesafeli, ama bakışlarıyla kitap özetleyen biri.
Kendini güçlü zanneden zayıflara “tamam” dedin bazen,
çünkü her savaş, senin için bir “kaybetmeme” biçimiydi.

Birileri geçmişti hayatından…
Cümle gibi – yarım, karmaşık, ama nedense çarpıcı.
O gittikten sonra biraz daha düzgün oldun,
ama nedense hiçbir şeyin tadı kalmadı.

Kimsin sen?
Sanki herkesin hikâyesine bir virgül olan,
ama kendi hikâyesinde üç noktayla susan...