Burada bir başlık hayal et 4
Bazı oyunlar vardır, içinde oyuncu yoktur artık.
Sadece sahne kalır, ışıklar sönmez bir türlü.
Konuşmalar eksilir.
Cümleler tanıdık gelir ama hitap değişmiştir çoktan.
Bir yerden sonra, tanıdığın ses başka dudaklardan dökülür.

Bazen bir şey başlarken bitmiş olur.
Sonraki her hareket, sadece vakti uzatır.
Ve sen hâlâ oradaymış gibi davranırsın..
Oysa sen çoktan gitmişsindir.
Ama kimse yokluğunu anlamasın diye yerini terk etmemiş gibi oturursun köşende.
Garip bir sessizliktir o; kimsenin sormadığı, senin anlatmadığın.

Bazı isimler telaffuz edilmeden de silinir.
Söz konusu bile edilmez.
Ama gölgesi kalır; geçerken uğranılmış bir ara sokak gibi.
Tanıdık bir şaka, başkasına yapılınca…
Gülümsersin. İçinden.
Çünkü o an, hikâyenin sana ait olmadığını fark edersin.

Kimin neyle meşgul olduğu önemli değildir artık.
Dönüp bakmalar zamanla karışır, niyetle değil alışkanlıkla yapılır.
Kimse kimsenin cevabı değildir; sadece sorular değişir.
Ve bazıları hep aynı satırları farklı gözlere okur.

Olsun.
Ben orada değilim artık..
Eskisi gibi izlemiyorum olan biteni.
Benim için kalabalık, bir tercihin sonucu değil artık.
Yalnızlığım bile seçilmiş, özenle yerleştirilmiş.
Seyrediyorum.
Seyrettikçe daha çok anlıyorum:
Herkes bir iz bırakmaz.
Ve bazı adımlar, sessizce geçer kalbinden.
Sadece bilen bilir.
Ben biliyorum.
Ve bu bana yetiyor.