Bir bahar sabahıydı, güneş nazlıydı
Kalbimde çiçekler açardı bakışlarında
Bir sözle soldu hepsi, karardı gömgök bulutlar
Sana değil, susuşuma kırgınım aslında.

Bir bakışın yetiyordu iyileşmeme,
Ama gözlerin çok uzaktalar şimdi
Sesini arıyorum, sessizlikte, her zaman
Hangi boşluk doldurabilir ki yerini?

Umutlarım vardı, küçük ve narindi
Kırıldı bir bir, ellerimde kaldı hepsi
Sen duymazdın, sessizce ağladım,
Kalbim yine sessizliğe tutsak kaldı.

Kırgınlık bir rüzgar gibi eser,
Gönülden geçip sarsar duvarlarını ruhumun
Sevgi hâlâ durur bir köşede
Her an bölmeye nazır bir şekilde uykumu...