Gün gelir en kıymetlin olan en kıymetsizin olur.. Hiç bir yere sığdıramadığını yeri gelir kocaman bir hiç e sığdırırsın..
Sana gelsin diye imkanlar sunduğuna gitsin diye yollar açarken bulursun kendini..
Verdiğin kıymetin karşılığı olmadığını anladığında ederinden fazlasını geri çekersin...

Yani işin özü bu hayatta yaş aldıkça, o yaşın ve yaşamışlığın sana kazandırdığı olgunlukla, senin gözünde yaş, gönlünde yas bırakan, yanında olmayan kim varsa bir bir ayıklarsın..Onlara verdiğin emekten ziyade seni anlayamamış olmalarına yanarsın..

Değişmez, beni yanıltmaz , beni yarı yolda koymaz dediklerinin yaptıklarını gördükçe onlardan çok kendine kızarsın.. Sana bunları yaşatmalarına izin verdiğin için.. Zordur elbet hayatının merkezinde taht kurup oturanları o tahttan indirip kalp kapısının eşiğine koymak ama gün gelir hem ağlar, hem acını yaşar hem de ardından yasını tutarsın..

Onsuz olamam dediklerinle olamadığını anladığında başlar bu süreç ve sonunda kazanan sen olursun yine.. Yük olanların yükünden kurtulur hafiflersin..

Vazgeçebilmek seni eksiltmez aksine değer katar..