Öğrendin mi
koca bir dünyayı yaktım avuçlarına sığdırdım
bir ıslığın yetermiş meğer savurmaya
tık nefes koştum koştum da sanki bir an yakaladım
koca bir gülümseme yerleştirdim bakışlarımın kenarına
yamacımda kalmanı sağlayacak kadar kandıramadım

ezgin süslü bir çocukluktu hep benim esaretim
yaramazlığını kalbime satmış karşılıksız
elimde tekerlemeler oyuncak bebek ağlamasında yüreğim
dişlerim kenetlenmiş birbirine sopalı macun tadıyla
özlem mi bu çektiğim çeke çeke sonunu getiremediğim

yüreğinin çımacısı olmaya razıydım uzattığım halatın ucunda
ben bırakmadım üç örük sevgiden yapılmış olanını
dolandım daha da kem gözlere inat dağ oldum dalgalara
nerden bilirdim senin kumlaşıp dalgalara dayanamayacağını
nerden bilirdim yüreğinin kumsalda yan gelip yattığını

bir de benmişim sıcak izelerimi bırakan ama uçucusundan
bir de benmişim dalgalara meydan okuyamayan çelimsiz izlerle
her yürek aynı olmuyormuş sevginin yakıcılığında yıkılmadan duran
ne kadar akıllıysan o kadar safsın aşkın gelip gidişlerinde
öğrendin mi şimdi aklı aşka ermeyen deli yüreğinle...

sanırım öğrenilemeyecek
nefis saklanıyor mu ne yeni gelişlere...