|
|
02 Şubat 2022, 16:12
| #1 |
  |  Otuzbeş yaşım.. Sessizlik oldu birden... Hüznün rüzgarı kokusuyla geldi yapıştı tenime.Yada ben istedim sessizliği.. Kara bulutların kasveti çökmüşken şehre,Uludağ'ın eteklerinin dansını izliyordu gözlerim,otuz beş yaşımın son perdesinde.. Aklımdan geçen tek cümle şuydu;keşke orada olsam,orada ölsem otuz beş yaşın gölgesinde.. Konuştuklarımı duymayan insanlar yordu beni belkide.Orada olabilsem,sussam,sessiz kalsam duyardı sessizlik beni kimbilir. Yan cepleri yırtık,yamalı ceketimin cebinden çıkarttığım,çocukluğumdan kalma mızıkamı üflemek istiyorum kuşlara,ağaçlara. Ayrılıp giderken bedenimden otuz beş yaşım.. Hüznün,bülbülün ve sessizliğin bana eşlik ettiği bu devasal orkestrayla duyurmak istiyorum duyuramadıklarımı... Alıp götürürken ömrümü ılık rüzgar hüznün kokusuyla,belkide son konseridir otuz beş yaşımın..  ''Haydi abbas vakit tamam'' Saygılarımla... Aykut Y. 👍 15
________________ Geç kalınmış gibi değilde,artık gerek kalmamış gibi.. |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
Ağaç şeklinde