Fakir ve yoksun insanlar dünya mallarından yoksun oldukları için bu durum ile anılır. Fakir olmaları gurursuz yada kişiliksiz oldukları anlamına gelmez. Bu atasözünün iki anlamı mevcuttur. Bunlardan birincisi fakir insan eğer farkında olmadan ve sahibi olmadan dünya malına kıymet veriyorsa, ona konuşmak fayda etmez. Üstündekine zarar vermek, ona zarar vermek; konuşmaktan daha büyük bir ders verir. İkinci anlamı ise; fakir ve fukara insan eğer gururlu ise, onun gururunu kırmak yerine eğer ders vermek gerekiyorsa, dünya malına zarar vermek onu daha az incitir. Bu daha çabuk kapanacak bir yara olur. İnsanlar karşılarındakini fakirde olsa, iyi tanımalı, durumuna göre davranmalıdır.