Geçmişin tozlu sayfaları ile örtülü iken gelecek
Bahsedebilir misin umuttan?
Aynalarda yüzleşmeye korktuğun küçük kız çocuğunu hatırlıyor musun?
Sana bakıyor acı dolu hüzünle sorguluyor seni.
Onu kaybettiğin karanlık labirentte yanında kimsesi yoktu.
Oyunlarını oynardı. Her yeni güne hayranlıkla bakardı.
Düşleri vardı sana dair.
Bak yüzüne sana sesleniyor.
Senin yüzünden bu zifiri siyahlığı
Gözyaşlarından dökülen ''Affet beni.'' çığlıkların sadece kendi vicdan rahatlatman.
Sen kendini yok ettin o eşsiz kibirin ile.
Şimdi yeminlerde etsen pişmanlığın gölgesinden çıkmak istesen de nafile onun için.
Geçmişin hatalarını silemez dudaklarından kopan hiç bir dua.
Kayboluyor geleceğin yansıması üzerinden.
O küçük kızın hüznü, sana ilham olsun.
Artık daha fazla hata yapma hakkın yok senin.
Düzeltmek için bir şeyleri hala zamanın var..


EBS
17.03