Siz mutlu bir ilişki yaşadığınızı sanırken, bir gün sevgiliniz ayrılmak istediğini söylerse ne yaparsınız? Kimileri bu duruma şiddetli tepki gösterir. Kimileri de mantıklı cevaplar verir. Peki ağızdan çıkan söz ile kalpten geçenler aynı mıdır? Tabii ki değildir. İşte o cevaplar ve anlamları...

Aslında ben de ayrılmayı düşünüyordum ama sana söyleyemiyordum.

Ayrılmak aklımın ucundan bile geçmiyordu. Hatta geçen gün kuyumcu vitrinindeki alyanslara bile baktım. Böyle dan diye de söylenmez ki, insan hiç olmazsa biraz hissettirir. Off, şimdi işin yoksa günlerce ağla, acı çek, sürün. Ya bu bilim adamları her şeyin pratiğini icat ediyor ya, şu aşk acısından kurtulmanın da pratik bir yolunu bulsalar...


İyi düşün, pişman olup dönme sonra, asla kabul etmem.

Ne zaman istersen dönebilirsin. Ben hep seni hazır bir şekilde bekleyeceğim. Hatta döndüğünde “Pişman oldum” demene bile gerek yok. Tamam, anladım, sen biraz sıkılmışsın. Git biraz gez, dolaş, yalnızlığın tadını çıkar. Döndüğünde birazcık trip atabilirim ama hepsi o kadar. Sonra kaldığımız yerden devam ederiz.

Umarım mutlu olursun. Çünkü sen her şeyin iyisini hak ediyorsun.

Kesinlikle mutlu olmanı istemiyorum. Benimle birlikte değilsen, kimseyle mutlu olma. Mutsuzluktan depresyona gir, benden daha beter ol. Ayrıca sen aslında dünyada kötü olan ne varsa onu hak ediyorsun. Beni bu hale düşürdün ya, daha beterini yaşa. Evine ateş düşsün! Seni de tıpkı bana yaptığın gibi severken terk etsinler!

Zaten bizim ilişkimizin bir sonu yoktu. İkimiz için de hayırlısı olsun.

Elbette ben de herkes gibi mutlu bir sonumuzun olacağına inanıyordum. Yoksa neden bu kadar zaman harcayayım sana? Hem sen değil miydin gelecekle ilgili hayaller kuran ve beni de bu hayallere ortak eden? Ama sen benim kadar çaba göstermediğin için bu kadar kolay vazgeçebiliyorsun. Hiç de hayır getirmesin bu ayrılık sana!

Son zamanlarda hissetmiştim ama konduramamıştım. Demek doğruymuş.

Ruhum bile duymadı. Kendimi o kadar kaptırmışım ki bu ilişkiye, ayrılığı ne zaman düşünmeye başladın, ne zaman karar verdin hiç anlayamadım. Beni hazırlıksız yakaladın. Geçen gün, “Biraz ayrı ayrı vakit geçirelim, hem birbirimizi özleriz” dediğinde bile, “Ah canımmm, beni ne kadar da seviyor, özlemek istiyor” diye düşünmüştüm.

Tabii ki arkadaş kalabiliriz. Bu kadar zaman geçirdik, niye düşman olalım?

Arkadaş mı? Bu aralar karşıma çıkma, gördüğüm yerde suratına tükürürüm. Sen beni böyle p..ç gibi ortada bırakacaksın, ben seninle arkadaş kalacağım öyle mi? Bundan böyle hayattaki en büyük düşmanım sensin. Bana yaptıklarını ödetmeden rahat etmem. İntikam soğuk yenen bir yemektir. Afiyetle yiyeceğimden şüphen olmasın.

İkimiz de yetişkin insanlarız. Dünyanın sonu değil ya, elbette başkalarını buluruz.

Sen çoktan buldun bile değil mi? Beni aldattığını anlamalıydım. Nasıl tanıştınız? Ne zaman başladı? Aşık mısın ona? Benim tanıdığım biri mi? Yoksa arkadaşlarımdan biri mi? Seviştiniz mi? Ben şimdi nereden bulacağım senin gibisini? Yine bana hasret, yine bana hüsran... Karşı masadaki iş arkadaşım olur mu acaba? Yok yaaa, çok silik...

Bana yaşattığın her şey için sana teşekkür ediyorum.

Gerçekten çok güzeldi. Afedersin ama hele son aylarımız bok gibiydi. Sürekli kavga, sürekli bağırış, çağırış. Bizim hiç güllük gülistanlık ilişkimiz olmadı. Ama bunun sorumlusu da sensin. Düzeltmek yerine kaçıp gidiyorsun. Bir de teşekkür mü edecektim sana? Sen hiç kimseyle güzel bir şey yaşayamazsın. Bak buraya yazıyorum, yeni ilişkin de en fazla 3 ay sürer.

Bendeki eşyalarını kargo ile yollarım. Gelmene gerek yok.

Aslında sen gelip alsan ne güzel olur. Belki son kez oturup konuşuruz, bir şeyler içeriz. Birlikte zaman geçirdiğimiz eve girdiğinde anılar aklına gelir, etkilenirsin. Belki ayrılmaktan vazgeçersin. İlişkimiz bir şansı daha hak ediyor bence. Sorunlarımızı çözebiliriz, bu kadar kolay harcama bizi. Hem yemek yaparım sana, en sevdiğin yemeği...

Yok canım ağlamıyorum, soğuktan gözüm yaşardı sadece.

Ağlamak ne kelime, hıçkırıyorum be, ciğerim sökülüyor. Sanki kalbimi çıkardılar, yerine tonlarca ağırlıkta taş koydular. Ben sana köpek gibi aşığım hala, benim yerimde ol da ağlama bakalım. Hem daha bu ne ki, sen beni asıl yanından kalktıktan sonra gör. Ağlamaktan gebereceğimi biliyorum. Neyse hadi git de ben rahat rahat ağlamaya devam edeyim.