|
|
28 Ağustos 2025, 03:22
| #1 |
   |  TÖVBEKÂR Çoktandır kapandı, gönül yarasi Bir daha Sevmeye, tövbeliyim ben Ne yapayım yokmuş, aşkın sırası Bir daha Sermeye, tövbeliyim ben Gönül kapım kitli, anahtar kayıp İster iyi deyin, isterse ayıp Her yüze gülene kapı açmayıp Bir daha Sevmeye, tövbeliyim ben Kalp dediğin yanlız, birine atar Aşkının acısı, göğsüne batar Bizde bir gönül de, bir aslan yatar Bir daha Sevmeye, tövbeliyim ben Demeyin ki böyle, Sevda varmıdır Elde gözü olan, Sana yâr mıdır Daldan dala konmak, Söyle kâr mıdır Bir daha sevmeye, tövbeliyim ben Bana dokunmayın, efkârım yakar Beynimin içinde, şimşekler çakar Sanmayın ki bu kalp, yadele bakar Bir daha Sevmeye, tövbeliyim ben Ben keyfe kederim, aşka çileyim Kaderim kötüymüş, nerden bileyim Silinmiyor işte, nasıl sileyim Bir daha Sevmeye tövbeliyim ben Bir kere Sevdim ya, bin pişman oldum Yeni tomurcuktum, açmadan Soldum Dokunmayın Sakın, ağlarım doldum Bir daha Sevmeye, tövbeliyim ben Bıçak değil kılıç vursan kâr etmez Kınayıp Suçlayın, dönüp ar etmez Bu kalp başkasını, bana yar etmez Bir daha sevmeye, tövbeliyim ben iSRAFİL’im bu kalp, artık atmiyor Sabahlar olmuyor, güneş batmıyor Tüyden döşek kursam, gene yatmiyor Bir daha sevmeye tövbeliyim ben İSRAFİL BİLİCAN 👍 1
________________ Zaman zaman vazgeçmeli insan,rahatlamak için… Hayatın kendisine ait olmayan bir şeymiş gibi geçip gidişini izlemeli. ∞  |
| |
|
28 Ağustos 2025, 19:33
| #2 |
   | Emeğine sağlık  👍 1 |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |
Normal
