[Lexina ✓]

Gözlerim ağır, içim biraz buruk. Gün bitiyor ama ben bitmişim gibi hissediyorum. İnsan, bazen kendine bile anlatamadığı o karmaşık duygularla dolup taşıyor. Ne mutlu anlar var ne de tam anlamıyla kötü günler… Her şey biraz muğlak, biraz yorgunlukla karışık.

Bugün yine yoruldum. Hem bedenim hem ruhum. Ama bilirsin, yorgunluk bazen kötü değildir; aslında ne kadar yaşadığını gösterir. Hayatın içinde sürüklenirken bir yandan da ayakta kalmaya çalışmak, küçük bir başarıdır bence.

Gözlerimi kapatınca her şey biraz daha netleşiyor. Belki de bu yüzden uykuya bu kadar ihtiyaç duyuyoruz; günün karmaşasını, yorgunluğunu, içinde sakladığımız o ağır yükleri bir kenara bırakmak için.

Yarın yine başlayacak her şey. Ama bugün, bugün sadece ben oldum. Yorgun, bitkin, ama hala dimdik ayakta. Ve bu bile başlı başına bir zafer.