[Brittle ✓]

Günler ayları kovalamış ve sonunda Bade ‘nin mahkeme günü gelip çatmıştı. Bu süreçte Erhan cezaevinde Bade’yi defalarca ziyarete gitmiş onunla yapacakları savunma konusunda konuşmalar yapmıştı.
Nasıl davranması gerektiği, neler söyleyeceği hakkında konuşurken Bade’nin o iri gözleriyle onu dikkatle dinlemesi, söylediği şeyleri anında anlaması, ürkek ama zeki bir kız olduğunu görmüştü. Bakışları o kadar manalı idi ki..

Başka koşullarda başka ellerde bambaşka bir geleceği olabilecek bir kız coğrafyası yüzünden ne yazık ki demir parmaklıklar arkasında idi..

Bu süreçte Sare de merak ve ilgi ile Erhan’ın dava için topladığı belgeleri, bilgileri takip etmiş hemen hemen her akşam bu konuda sohbet etmişler, istişare de bulunmuşlardı.

Mahkeme günü dava görülmüş ve Bade’nin lehine olabilecek bir karar çıkmıştı. Beraat almıştı Bade ,Erhan’ın kuvvetli savunması sayesinde..


Erhan bu süreçte davaya o kadar odaklanmıştı ki sonrasını hiç düşünmemişti. Mahkeme salonundan çıktıklarında Bade ile koridorda yürürlerken Erhan birden durup geri dönünce hemen arkasından onu takip eden Bade’ye çarpmaktan zor kurtardı kendini:

-Bade.. Eee sen şimdi nereye gideceksin? Ailenin yanına mı? Kimseyi göremedim ben ..

Bade huzursuzca suçlu suçlu elllerini ovuşturdu, önüne bakarak:

-Gelmezler gi abi.. Beni istemez onlar artık.. Yüzlerini yere düşürdüm..

Erhan öfkeden yüzünü ateş bastığını hissederek:

-Yaa daha kaç defa söyleyeceğim! Sen bu olayın en masumusun!

Bade ürkerek bir adım geri çekilince , Erhan boşta olan eliyle ensesini ovuşturdu.. Başını sağa sola oynattı:

-Özür dilerim.. Sesim yükseldi ama sana kızmadım.. Gel hadi düşüneceğiz bir şeyler..

Uzanıp kolunu tuttu Bade’nin.. Yürümeye devam ettiler.

Erhan yanında Bade ile birlikte hukuk bürosundaki ofisine geçti. Onu odasına oturtup çay söyledikten sonra patronun yanına geçti. Kızın durumunu anlatıp ne yapabiliriz konusunda fikir alış verişi yaptılar.

Patronun söyledikleri Erhan’a da mantıklı gelmişti. Mor çatı evlerinden birine yerleştirip , bir de bir işe sokarsalar kendi hayatını idame ettirebilirdi. İçi biraz da olsa rahatlayan Erhan odasına döndüğünde Bade’nin masasını toparladığını ortalığı düzenlemeye çalıştığını görünce:

-Ne yapıyorsun Bade sen?

-Abi çok karışıktı buralar az bir çeki düzen vereyim dedim.. Öyle boş boş oturuyom bari bir işe yarayayım..

-Yahu var o işleri yapan.. Otur bir nefes al sen.. Acıktın mı? Ne söyliyelim sana ne istersin?

-Yohh acıkmadım ben.. Sağol abi Allah senden razı olsun, ben senin hakkını nasıl öderim..

Erhan içi daraldı.. Odada duramadı.. ‘’Şu pırıl pırıl kızı getirdikleri hale bak!’’ diye söylenerek koridorda yürürken telefonu çaldı. Arayan Sare idi.. ‘’Hay Allah haber vermeyi unuttuım..’’ diyerek açtı telefonu:

- Sare.. Merhaba..

- Merhaba .. Sonuç?

-Bitti canım, Bade serbest..

-Biliyordum başaracağını biliyordum! Seninle ne kadar gurur duyduğumu bilemessin.. Ee ailesi mi alıp götürdü?

-Yok be güzelim.. Benim ofiste.. Gidecek yeri yok, sahip çıkanı da.. Bülent bey ile konuştuk. Mor çatı evlerinden birine yerleştirelim bir de iş ayarlayalım dedik.

-İyi düşünmüşsünüz.. E o zamana kadar nerde kalacak?

-Bilmiyorum ki.. Bir otel ayarlarız herhalde..

Bir sessizlik oldu telefonun ucunda ve Sare kendinden emin bir sesle:

-Yok olmaz o.. Sen al akşam bize getir.. Kalır bizde..

Erhan’ın yüzünde önce bir rahatlama hemen ardından da bir güşümseme belirdi. Keyifli bir sesle:

-Sen birtanesin biliyorsun de mi? Tamam akşam görüşürüz.

-Görüşürüz canım kolay gelsin.. Hem ben de Bade’yi tanımayı çok istiyordum biliyorsun...

Akşam Erhan Bade ile birlikte geldiğinde, Sare onları kapıda karşıladı. İçeri buyur edip sımsıkı sarıldı Bade’ye.. Böyle bir ilgi beklemeyen çekingen kız önce bocalasa da ardından o da sarıldı sıkıca..Kendini geri çeker çekemz gözleri direk hamileliğinin yedinci ayının içinde olan Sare’nin karnına kaydı. Yüzü bulutlandı..

-Kaç aylık bebe?

Sare’nin gözünden kaçmadı kızın ruh halindeki değişiklik ve hamileliğinin onda yarattığı hisleri onu nerelere götürdüğünü az çok tahmin etti..

- Yedi

-Az zamanın kalmış.. Benim de bu kadardı.. Allah’ım uzun ömürler nasip etsin.. Sonu benzemesin..

Amin canım.. Gelin geçelim salona.. Size yemek yaptım. Bakalım yemeklerimi sevecek misin Bade?

-Abla o nasıl söz.. Nimeti beğenmemek de ne demek! Zahmet etmişsin..

Sare masayı hazırlamaya başlayınca , Bade yerinde oturamamış, ona yardıma koşmuştu. İki lafın arasında ‘’ Sen yüklüsün dur ben yaparım.. Sen yüklüsün dur bana bırak’’ diye diye Sare’ye neredeyse bir iş bırakmamıştı. Yaşı daha 18 olmasına rağmen olgunluğu , becerisi, çalışkanlığı, tertipli ve düzenli oluşu Sare’yi büyülemişti.

Uzun zamandır Erhan ile konuştukları ve bir karara bağlayamadıkları ‘Bakıcı’’ konusu kendiliğinden çözülecek gibi duruyordu. Sare bu düşünce ile o akşam Bade’ ye daha bir alıcı gözle bakmış ve kararını vermişti.

Bade’ye salonda bir yatak hazırlayıp iyi geceler diledikten sonra Erhan’ın odasına gitti.

Düşüncesini Erhan ile paylaştı. Erhan yaşından dolayı biraz tereddütlüydü:

-Sen yapabileceğine inanıyor musun? Bütün gün bebek ile yalnız kalacak biliyorsun..

-Yapar.. Ne dedi duymadın mı üvey annenin bebeklerini o büyütmüş nerdeyse.. Hem tanımadığımız bir bakıcıya güvenmektense Bade daha mantıklı bana göre.. Gördük işte..
Akşamdan beri bir dakika oturmadı garibim.. Beni nereye koyacağını bilemedi..

-Ya orası öyle de ne bileyim.. Sonradan üzülmeyelim..

-Bir bakarız, yapabiliyor mu.. olmadı bir bakıcı buluruz yine ama Bade kalsın istiyorum ben.. Hem sen demedin mi ona bir yer bir iş lazım.. Ev de burda iş de.. Kendi parasını kazanır hem.. Güvende olur üstelik..

-Güven.. Beni senin kararını sorgulatan tam da bu Sare.. Sen onunla kendini içselleştirdin.. Ona yardım etmek istiyorsun.. Duygularınla hareket ediyorsun.. Anlıyorum elbette seni ama bu karar hepimizi etkileyecek..

Sare elini kalbinin üstüne koyarak:

-Biliyorum ve ben tam şuramda hissediyorum. Bade doğru kişi...

-Sen öyle diyorsan..

-Hıhı.. Hadi iyi geceler..

-İyi geceler güzellik...

Bade’nin Sare ve Erhan ile olan yolculuğu da böylece başlamış oluyordu...