![]() |
| |
| | #1 |
| Pencereye koşan bir köpek sessizlik Kendi gezegeninde çırpınıp durur Geceyle doldurur ihanetin içini Ve bir korku durur yüzlerde, Limanda titrek şarkılar, Ağaçlarla sabah oluyor çorak topraklar Mazlumların mermi uğultusundan kaçması, Gürültünün son zindana girmesi, Ya da insanın kendi kendine söylenmesi Hiçbiri bozamaz donuk dudakların Nafile uykusunu Sessizlik köpeğe benzer, Geçmeyen zaman içinde… Artık kalabalıklardan düşüyor Sessizlik dinlenmez tek başına Ok gibi koşar içimde Soğuk yalın bir bıçak Kimsesizliğin ölüme koşan ucu Soluk soluğa, dudaklarımın kıyısında Tüm sesler eskidi, hepsi susacak Derinlerde cam gözleri, soluk Ateşin içine sığmaz rüzgar Bir an kimde kalırsa kalsın Köpeğe benzer sessizlik Her yana korku salan bir mücadele Kendi kendine kalınca duyulmaz Üzgün bir çocuk zaman zaman Büyülü bir dokunuş, soğumuş suratlarda Filmin arkası görünmüyor Sesler yok olmuş, Nasıl kaybolduğu anlaşılmıyor Yapmacık tebessümlerin. Sessizliğimde donuktur heveslerim Duyulmuyor… Yalnızlık dağılmış aynalara Kim bilecek suratlarda durgunluğu Sitemler camlara çarpmış Aydınlığın üzerini örtmüş onca sis Çekip gitmiş yüzü kirli vapurlar Sessizlik işe yarar böyle zamanlar Sessizlik yakışmıyor başkasına Sessizlik köpeğe benzer.. 👍 1 | |
| |
| | #2 |
| Sessizliğin köpeğe benzetilmesini bağdaştıramadım.
________________ “ Kalbini bilen, dilini anlar. Fazla kelam harflere zulümdür.” 🌸 | |
| |
| | #3 |
| Sadakatli dır Sessizlik Tıpkı kopek dostlarımız gibi...
________________ Kaliteli insan işiyle , boş insan kişiyle uğraşır !!! | |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |