![]() |
| |
| | #1 |
| Buğulu camlarda hüzün dururken En derin yerimde seni çiziyor bir ses. *** Acı hayatıma bir dua gibi, Yazıp dolaşacağım seni. Gözyaşlarım avucumda zamansız yas, Elimden bir şey gelmeyecek, Gideceğim. Kör karanlıklar içinde dağılarak… *** Bitmeyen yollar saracak etrafımı. Ben merhamet dilenirken Ayaklar altında ezilen topraktan Geçmişim bir türlü bırakmıyor peşimi, Kuşlar yapıştı yakama. *** Ve her kuşun kanadı biraz özgürlük kokar İnsan neden yalnız kendi göğüne bakar? *** Korkular, dudak izin kadar yakın Sen en uzak cümlelerden almışsın yolunu. Gitmişsin sonu belirsiz ateşlere, Yabancı iklimlere tutunarak. Bense üşüyorum çölde. *** Kelebek misali yaşasam da, Fütursuz, kısa ve dağılmış yaşımla Yıllara sığmayan gönlümü Nasıl harcadın bir günde? *** Bir kenara koymuşsun biten ömrümü. Özgür bulutlara sığmayan yaşlı gözlerimi, Kim tutabilir lekeli bir sabahta? *** Fakat benim içim nem toplar, Unutmak mümkün mü eski yaraları? Hele bir hüzün akşamında Ay bile getirmiyorsa seni… *** Kimin suratına savurayım bu feryadı? Sensiz her vakitte benimle yalnızlık. Giden gelmez, bunu öğrendim. Bu akşam da böyle söylendim… Akşamüstü özlemleri niyetine 👍 1 | |
| |
| | #2 |
| Emeğine sağlık mendebur kadın 👍 1 | |
| |
| | #3 |
| @eLsaa TskLeR. 👍 1 | |
| |
| Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
| |