Uzun uzun düşünmeye sevk ediyor yaşanmışlıklar..
Ve bilhassa bu düşüncelerden sonra bir şey yapamama acısı.

Elde avuçta manevi kazanımlar ve yitikler mevcut.
Bununla ne yapılabilir, nasıl başa çıkılır soruları ve bilinmezlikler..

Sonu elbette feraha kavuşacak, güneş açacak düşüncesi, umudu elden bırakmamak gayreti de olsa, bazen kırgınlıklarda mevcut "hayata dair.."

Bugünü görmek ve fakat yarına dair neyin ne olacağına dair ancak insanın kendi yolunu çizmesi çabasından, gayretinden başka şekillenme durumu da olabilir mi telaşı..

Öyle ya, insan kendi yolunu çizme telaşındayken bir başkasının, çevresinin de hayata müdahale etme çabası da var. Engel olunamıyor bir türlü..

Hayatımızda ne çok "evet" var. "hayır" demek huyumuz değilmiş gibi..
Karşı koymak ruhumuzda var da ancak kavga da mı acaba ?

Huzurun etrafımızda olmasını isteriz de, bir başkasının huzuru önümüze geldiğinde tek seçeneğimiz "onun huzuru bozulmasında" sözünü yapıştırır, seçeneği o yönde kullanırız her nedense..

Bazen hayır'lar olmalı hayatımızda, eğer bizi rahatlatacaksa, sıkıntıya düşürmeyecek ise, hayır'ları sıralamalıyız.. "hayır istemiyorum, hayır yapmayacağım.."

Hayata dair umutlarımızı yitirirsek, -ki bu çoğu zaman böyle oluyor, sıkı sıkıya sarılmalıyız, umutla, sevinçle , neşeyle, ötesi hüzün çünkü, kırgınlıkların, kızgınlıkların hatırlanması ki, bu bizi kopma noktasına getirir hayatla..

Sarılmalı insan, hem hayata hem insana..
Sıkı sıkıya, bırakmamacasına..

Huzur dolu, sağlıklı bir hayat dilerim sevgili okuyucu..
sağlıcakla kal.. ;mlk