Bugün uyandım hava sisli donuk ve gözüm birden yola baktı.Kenarda oturan bir yaşlı teyze belkide 80 yaşlarında elinde yarım ekmek öyle oturmuş derin derin bakıyordu.Yanına gittim tabiki mesafemi koruyarak yaklaştım ona.Ellerindeki yaraları gördüm ve sordum ''Teyze ne yapıyorsun burada?'' aldığım cevapta pekte güzel değildi bana döndü dedi ki ''beni oğlum buraya bıraktı sabah kaç saat oldu gelmedi kızım''bir an canım acıdı yüreğim burkuldu.Uzun süre yanında kaldım konuştum dinledim.Asıl mesela oğlunun her ay gelip kocasından kalan emekli maaşına el koyması.Üstelik evine alıp bakmamasıda cabası.Elinde olan sadece o emekli maaş peki ya bu teyze 1 ay boyunca neler yiyip içiyor bilmiyoruz ne şartlar altında hayatını sürdürüyor onuda bilmiyoruz.İçim rahat değildi birşeyler yapmam gerekiyordu.Elinde kızının telefon numarasını gördüm aradım.Beklediğim konuşma hiç geçmedi sonuçta kızısın sahip çıkman gerekiyor annene.Beni sinir küpü eden o cümle ''benim küçük çocuğum var anneme bakamam besleyemem o bana kaç defa bakmış yardım etmiş''yanlışın var kadın! Seni doğurup besleyen uyuyamadığın zaman seninle uyumayan hastalandığın günlerde geceler boyunca senin başına bekleyen senin dizin kanasa onun yüreği sızlayan yani annen peki ya bunun hakkını sen verebilecekmisin? Hayır veremezsin çünkü senin vicdanın yok o bir anne sende annesin yaşattığının aynısını yaşarsın.Konuşmalarımın hemen hemen hepsini duydu döndüm baktım elleriyle göz yaşlarını siliyor sırf görmemem için.Buna hangi yürek dayanır gözlerim doldu verecek cevabım yoktu.Aldım eve getirdim 1 kase sıcak çorba biraz güler yüz ona iyi gelmişti en azından hayır duası aldım onun duası bile yeterli bana. Babannemdem kalma hatıra diye sakladığım bir kaç giysi vardı onları sandıktan çıkardım ilk önce sıcak bir duş sonrasında temiz giysiler aklınızdan geçmiştir ''tanımadığın birini nasıl eve getirip duşa kadar getirirsin?'' Benim kocaman bir yüreğim var birine yardım etmem için tanımam gerekmiyor dedim ya hayır duası bana yeter. Onun yüzündeki tebessümü hiç bir zaman unutmayacağım.Teyzeyi doyurup giydirdikten sonra oğlu geldi söylemişler benim aldığımı eve getirdiğimi.Geldi boynu bükük yüzümüze bakmaya yüzü olmayan bir adam.Dedim ''Nasıl evlatsın? kadını bir başına nasıl bırakır gidersin o kadın aç o kadın üşümüş bu nasıl insanlık'' diye biraz söylendim evet çokta iyi yaptım içim rahat vicdanım rahat hiç bir şey demeden teyzeyi aldı benden.Teyze dönüp baktı bana geldi yanıma tuttu elimi ''Hakkını helal et kızım Allah senden razı olsun'' dedi ve gözleri dolu bir şekilde gitti.Çok üzüldüm evlatlarının sahip çıkmamasına, ne durumda olduğuna, nasıl yaşadığına çok üzüldüm.Anneler melektir üzmeyelim kırmayalım sahip çıkalım.
Cennet Annelerin Ayaklarının Altındadır..