Hikaye Devam Ettirmece
 

Merhabalar, bu başlık altında hikaye devam ettiriyoruz ^^
------------------------------------------------------------------

Bir zamanlar Ece adında bir kız varmış. Ece çok gezmeyi seven biriymiş, fakat babası ve 3 abisi var olduğu için özgür bir kız değildi. Ece bir gün başına buyruk hareket etmeye karar verir.

En sevdiği eşyalarını, oyuncuklarını yanına alıp, ailesine bir mektup yazar. Bu mektupta kısaca hüzünlü bir veda mektubu vardı.

Ece, bir gece yarısı ansızın kaçar. Ece bavullarıyla yolda ağır ağır yürürken, birden arkadan bir ses duyulur...

Taksici bu durumdan pek hoşnut olmasa da onu otogara bırakır..

Otogara indiği saat geç bir saattir , karanlıktır ve yağmur yağıyordur. Bilet gişesine yanaşır elindeki tüm parayı uzatarak ilk otobüs lütfen der. Gişeci nereye der fakat Ece de nereye gideceğini bilmiyordur. Nereye olursa ilk otobüs lütfen der. İlk otobüs sabaha karşı 4'e dir ve Ece beklemeye koyulur..

Otobüs geldiğin de Ece bir de ne görsün Metro Turizm..

Metro Turizm ile yolculuğa başlar, otobüste yanında huysuz bir ihtiyar varmış..

Yol boyunca homurdanıp durmuş. Ece'ye de sert sert bakıp duruyormuş huysuz ihtiyar amca. Ancak Ece'nin o bakışları farkedecek hali bile yokmuş. Kafasında bundan sonraki hayatının nasıl olacağı konusundaki endişeler dolanıyormuş ve gözleri de ağladı ağlayacak öylece boşluğa bakıyormuş. Huysuz amca mendilini uzatana kadar da birinin onu izlediğinden habersizmiş. Çabucak toparlanıp bir açıklama yapmak için yerinde kıpırdanmış..

Huysuz amca Ece`ye sorar : neden evladım gözlerin dolu dolu Ece anlatmaya başlar Huysuz amca Ece`nin anlattiklarinin karsinda saskina döner ve dönüp şöyle der "kızım benimde kimim kimsem yok bir hanim birde ben gel bizim evladımız ol her istediğini yaparız yeter ki bize ses ol " demiş..

Ece huysuz amcaya pek guvenemesede gidecek yeri olmadığı için kabul etmiş.Otobus Aştiye ulaşmış.Ece ve huysuz amca otobusteki valizlerini alip amcanin evine gitmek için minibuse binmişler.