|
Hikaye Devam Ettirmece
Merhabalar, bu başlık altında hikaye devam ettiriyoruz ^^
------------------------------------------------------------------ Bir zamanlar Ece adında bir kız varmış. Ece çok gezmeyi seven biriymiş, fakat babası ve 3 abisi var olduğu için özgür bir kız değildi. Ece bir gün başına buyruk hareket etmeye karar verir. En sevdiği eşyalarını, oyuncuklarını yanına alıp, ailesine bir mektup yazar. Bu mektupta kısaca hüzünlü bir veda mektubu vardı. Ece, bir gece yarısı ansızın kaçar. Ece bavullarıyla yolda ağır ağır yürürken, birden arkadan bir ses duyulur... |
Duyulan ses bir taksi sesidir. Ece taksiyi durdurarak, kendisini otogara götürmesini ister. Taksici Ece'ye, bu saatte neden tek başına dışarıda olduğunu, nereye gitmek istediğini sorar.
Ece ise ailesine geri götürür korkusuyla kem küm ederek geçiştirmeye çalışır... |
Taksici bu durumdan pek hoşnut olmasa da onu otogara bırakır..
|
Otogara indiği saat geç bir saattir , karanlıktır ve yağmur yağıyordur. Bilet gişesine yanaşır elindeki tüm parayı uzatarak ilk otobüs lütfen der. Gişeci nereye der fakat Ece de nereye gideceğini bilmiyordur. Nereye olursa ilk otobüs lütfen der. İlk otobüs sabaha karşı 4'e dir ve Ece beklemeye koyulur..
|
Otobüs geldiğin de Ece bir de ne görsün Metro Turizm..
|
Metro Turizm ile yolculuğa başlar, otobüste yanında huysuz bir ihtiyar varmış..
|
Yol boyunca homurdanıp durmuş. Ece'ye de sert sert bakıp duruyormuş huysuz ihtiyar amca. Ancak Ece'nin o bakışları farkedecek hali bile yokmuş. Kafasında bundan sonraki hayatının nasıl olacağı konusundaki endişeler dolanıyormuş ve gözleri de ağladı ağlayacak öylece boşluğa bakıyormuş. Huysuz amca mendilini uzatana kadar da birinin onu izlediğinden habersizmiş. Çabucak toparlanıp bir açıklama yapmak için yerinde kıpırdanmış..
|
Huysuz amca Ece`ye sorar : neden evladım gözlerin dolu dolu Ece anlatmaya başlar Huysuz amca Ece`nin anlattiklarinin karsinda saskina döner ve dönüp şöyle der "kızım benimde kimim kimsem yok bir hanim birde ben gel bizim evladımız ol her istediğini yaparız yeter ki bize ses ol " demiş..
|
Ece huysuz amcaya pek guvenemesede gidecek yeri olmadığı için kabul etmiş.Otobus Aştiye ulaşmış.Ece ve huysuz amca otobusteki valizlerini alip amcanin evine gitmek için minibuse binmişler.
|
Yolda ilerlerken evin olduğu Sarmaşık Mahallesine sonunda girmişler. Huysuz amcanın o an yüzü gülümsemeye başlamış. Burası öyle bir mahalleymiş ki çanak çömlek satan esnaflar, yemenisi arkadan sıkılı çekirdek çitleyen teyzeler, mahallenin taşlı yollarında top oynayan çocuklar huysuz amcanın geldiğini görünce bir ahenk ile selam vermişler. Ece, yol boyunca yüzü gülmeyen bu huysuz amcanın şuan ki hâlini görünce bir hayli şaşırmış. Bu mahalle, onun huzur kaynağıymış. Tıpkı Ece nin de huzur bulacağı gibi. Sonun da evin önüne gelmişler. Huysuz amca, Eceye gülümseyerek cebindeki anahtarı çıkarmış. Kapıyı açmış ve hafif bir tebessüm ile 'Evine hoşgeldin' demiş.
Ece kapıdan içeri girmiş ve gördüğü şey karşısında hayrete düşmüş. |
Tatli mı tatli ,sirin mi sirin bir teyze karşısında belirmiş.Ece şaşkınlığını gizleyememiş ne yapacagını bilemeden içeri girmiş.Yaşlı teyze onu görünce" hoş geldin kizım gel sana bir sarılayim" demiş.Ece yaşlı teyzenin bu hareketi karsısında daha da mahcup olup utanmış.Ne de olsa evinde boyle iyi insanlar yoktu uvey annesi onu hergun dovup iskence ediyordu.Bu yuzden evini terk etmişti.
|
oysa bu tatlı teyzenin ve huysuz diye tabir etsekde aslında dünya tatlısı bir amca idi :)
Ece ona sorgusuz sualsız kucak açan teyzece sarıldı öyle bir sarıldiki sanki kırk yıldır tanıyormuşcasına..Belkide bir anne şefkati görmediği için..Annesini doğarken kaybeden Ece babası ile birlikte yaşıyordu etrafdaki eş dost akraba komşuların ısrarıyla evlenen babası dışardan bir melek gibi görünsede Ece ye yaptığı zulümler belliydi.Zulmün bir akşamıydı Ece çoktan hazırlayıp dolabına sakladığı çantasına gidip geliyordu acaba acaba .. Diye diye ansızın içinden hadi git ! dedi birisi.Gecenin sessizliğinin eşliğinde Ece artık gitmeye hazırdı aldı çantası usulca camı açtı evi giriş katta olduğu için çıkmakta zorlanmadı ama o an arkasına dönüp odasına baktı ....Dergilerden kestiği fotoğraflar duvarda çalışma masasında karaladığı yazılar her zamanki gibi dağınık yatağı..İç geçirdi adeta yüreğim kal derken ben nasıl gidicem dedi zira yaşadıkları daha ağır gelmiştiki ani bir hamle ile cam dan dışarı çıktı.. Atife teyzeye öyle bir sarıldıki ece sanki çölde serap görmüşcesine..Mutluluğu gözlerinde gören teyze ve ece hüngür hüngür ağlamaya başladı onlar ağladıkça bizim huysuz ihtiyar ama " ah siz kadınlar" diye söylenmeye başladı..Aslına bu bir hasret buluşmasıydı bir yanda annesine özlem duyan Ece bir yanda Rabbim bana bir evlat bahşetti diyen Atife teyze...Ondandır sıkı sarılmaları.Atife teyze ve Hasan amca el birliği ile Eceye güzel bir yatak hazırladılar.Güzelce bir uyku geçiren ece güneşin yüzüne yansımasıyla uyandı başucunda ona " günaydın kızım" diye birini görünce kalbin ağzındaydı sanki " rabbim nerdeyim" diye sordu kendisine yıllardır özlemini duyduğu ailesine hoşgelmişti Ece.. |
Ece, burada hayatı boyunca hiç olmadığı kadar mutluydu. Hasan amca ve Atife teyze kendilerini onun mutluluğuna adamışlardı. Ancak bir sorun vardı Ece'nin okuması gerekiyordu. Emekli öğretmen olan Hasan amca bunu da düşünmüş Ece için sınav başvurusu yapmıştı ve sonunda beklenen o gün gelmişti. Ece birazdan hayatını tamamen değiştirecek o üniversite sınavına girecekti ve bunun için gerçekten çok çalışmıştı..
|
Tabii ki; emeğinin karşılığını da sınavının gayet iyi geçmesi ile almıştı. Dışarı sevinçle çıktı ve onu bahçede bekleyen Hasan amca ve Atife teyzeye sevinçle sarıldı. Sınavın iyi geçmesi Ece'nin yüzünden okunuyordu. Bundan sonra yapacağı tek şey sabır ile sınav sonucunu beklemekdi. Acaba Ece istediği bölümü kazanabilecek miydi?
|
aradan 1, 5 ay geçmişti günlerden pazartesi o gün sonuç günüydü ve büyük heycanla Ece hemen bilgisayar başına geçti ve işte o an... kalbi durucak gibiydi ece artık bir doktor olma hayeli nin zirvesini yaşıyordu :)
Tıp fakültesini kazanan Ece mutluluktan ağlıyordu ona sarılan Hasan amca ve Atife teyze mutluluğuna ortak oluyorlardı.Günler günleri kovalarlen kayıt günü geldi çattı ve Ece artık tıp öğrencisidir |
İlk başlarda Ece okulda yabancılık çekse de kısa zamanda bir arkadaş çevresi edinmiş ve kendini sevdirmeyi başarmıştı. Fakat Ece okula kendini adapte etmek yerine gece hayatına kendini kaptırmaktan alıkoyamadı. İlk kötü alışkanlığı sigara oldu daha sonrasında ise alkole de başlamıştı. Yani yanlış arkadaş seçimleri Ece'yi bir çıkmaza sürüklüyordu...
|
Ece zor zamanlar geçiriyordu , ve girdiği ortamlar onun aklını bulandirmisti.
Ve derslerine konstre olamıyordu asla.;yanbakis Kulüpte biriyle tanıştı. |
İlk zamanlarda fazla bir yakınlık hissedemese de ne bilebilirdi ki bu adamın hayatının aşkı olacağını.
Hakan Ece'yi gerçekten sevmiş ve onu neredeyse yapmış olduğu bütün hatalarından geri döndürmeyi başarmıştı. Ece'de Hakan'a karşı boş değildi ve her sözünü tutuyordu. Artık derslerine daha önem vermeye başlamış başladığı tüm kötü alışkanlıklardan kısa sürede kurtulmuştu. Azmi ile de okulda çok çabuk başarılı bir öğrenci olmayı başarmıştı... |
Ama onu her defasında gizlice takip eden
@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]
dan habersizdi evet evet ona herkes beyaz derdi.Beyaz clup de gördüğünden beri Ece yi gizli gizli takip ederdi karşısına çıkıp ona olan ilgisini açıklamak isterken onun yanında bir genç gördü dünyası yıkılmıştı..Ve birgün
|
Bu durum karşısında çaresiz kalan ve büyük bir hüsrana uğrayan Beyaz daha sonra Ece 'nin babası ile evlenmeye karar verdi.
|
Hikayenin ortasında kahkahalar atıyorum acv emiiiiii :D
@[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]
|
Ece ve Hakan çok iyi ikili olmuşlardı. Bu durum hem hayatlarina hem derslerine yansımış birbirlerini toparlayıp okulu yüksek derecelerle bitirmişlerdi. Altı yıl birlikte çabucak geçmiş artık mezuniyet balosunda kepleri uçurmanın ve iş hayatına ilk adımları atmanın zamanı gelmişti. Ancak kötü talihi Eceyi burada da takip etti.
|
Ece mezun olduktan sonra Hakan ile ayrılmak zorunda kalmıştı. Küçük bir kasabaya doktor olarak gitmişti ve işin kötüsü de gittiği yerde hiç kimse tarafından hoş karşılanmamıştı. Kimse Ece'ye yardımcı olmuyordu ve yabancı bir yerde tek başına kalmanın ve Hakan'dan ayrı kalmanın verdiği üzüntü ile Ece günden güne daha da mutsuz bir insan olmaya başlamıştı.
|
Kendisini günlerce eve kapatmış adeta yalnızlığının pençesinde boğuşuyordu. Bazen geçmişi düşünürdü Ece, kötü çocukluk dönemlerini.. Abilerinin baskısını.. Gerçek anne ve babasından çok sevdiği Atife Teyze ile Hasan Amcasını, ah iyi olsunlar. Ama Hakan.. Hakan ile gelecek düşünmüş, tahsillerini bitirince evleneceklerdi. Kendisi için hayal kırıklığı olmuş, bu şarap rengi duvarların içinde; demir parmaklıklı, iki göz odanın içinde yaşıyordu.. Uzun bir süre kendini dinlemiş ve tek dayanma gücü işi olmuştu ki bir gün hiç beklemediği bir şey oldu..
|
Tozlu raflardan bir kitap almıştı eline. "İçindeki ışığa üflemelerine izin verme, o ışık sönerse hiçbir şeyin anlamı kalmaz, anlam ancak mücadele etmekle değer kazanır." Diyordu kitapta. Bu söz üzerine çok düşündü Ece. Aynı cümleyi defalarca okudu, her harfin üzerinde parmaklarını dolaştırırken.. Her hecesi içinde bir yerlere dokunuyor ve onu olduğu yerden kalkmaya zorluyordu.
Bir kitap bir insanın hayatını degistirebilirdi elbette. Bir karar verdi Ece ve tek başına varoluş mücadelesi tam da orada o loş odanın içinde böylece başlamış oldu. Kısa zaman içinde olduğu ortama uyum sağlamış ve etrafında ona inanan insanlar biriktirmeye başlamıştı. Tüm umutsuz ve acı anılar artık silik bir anı olarak kalmalıydı.. |
Hikayeyi Sen Tamamla
Merhaba,
Sadece Editörlerimizin katılım sağlayacağı bir Forum oyunu başlatmak istedim.Umarım siz editörlerimizinde hoşuna gider ve hikaye muhteşem hale gelir.Arada forum yönetimindeki arkadaşlar da eklemeler yaparak hikayemizin büyümesine yardımcı olabilirler.Hikaye bitiminde yeni hikayeler başlatıp bu oyunu sürdürebiliriz.Eklemeleri heyecanla bekliyor olacağım:) Paylaştığım Hikayenin devamına bir kaç cümleyle istediğiniz şekilde yön verebilirsiniz.Lütfen hikayeye uygun bir şekilde, yön veriniz bakalım sonu nereye kadar gidecek...Karakterlerin hayatını nasıl etkileyeceksiniz.İyi eğlenceler... |
Ariane, kıyılarında dalgaların kudurduğu, Naksos adasında yaşıyordu… Aşktan nasibini alamamış kederli kız Ariane, sevgilisi Theseus tarafından terkedilmişti.
Bu acıyla ağlayıp sızlıyor, Theseus’a beddualar ediyordu. Bazen kıyıda kumlar üzerine uzanıyor, kumları gözyaşları ile ıslatıyordu. Bazen de denize hakim yüksek bir kayaya çıkıyor ve Theseus’u götüren mavi geminin uzaklarda kayboluşunu tahayyül ederek, ayrılık gününü içi yanarak anıyor ve bağırıyordu: |
Alıntı:
E senin düşüncen de önemli, fikir olarak belirtmek istedim. |
Alıntı:
Ariane'nin kalbi kırık ve üzgündü, ama kendi gücüne inanıyordu. Ayrılık acısı onu yıldıramazdı ve bir gün yeniden sevebilirdi. Bu düşüncelerle Ariane, güneşin batışını izlerken yalnız başına kaldığı kıyıda, yaralarını sarmaya çalışıyordu. |
Alıntı:
Ne olduğunu anlamak için gözlerini hızlıca açtığında nefesi kesildi. Karşısında, altından kanatları, ayaklarının altındaki suda yüzen sarı saçları ve parlayan tenini sarmalayan bembeyaz elbisesiyle, yakıcı bir ışığın ortasında duran bir kadın vardı. Kadın güldü. "Kızım... Güzelliği ihtişamlı, kalbi zarafet sahibi yavrum..." Huzur veren sesi bir o kadar uzaktan ve bir o kadar da yakından geliyor gibiydi. "Bu kadar acı bu yüreğe, bu denli gözyaşı bu gözlere yetmez mi? Oysa sen sevilmek, yüceltilmek için yaratılmışsın." Arianna ne söyleyeceğini bilemiyordu. Sadece büyülenmiş gibi kadına bakabiliyordu. Titrek dudaklarından fısıltı benzeri gibi bir sesle. "Ama ya-yapamıyorum. Bu kırgınlığı atlatamıyorum. Bu-bunu bize yapmamalıydı." O melek gibi görünen kadın bilgece gülümsedi. Gözlerindeyse gizemli bir ışık vardı. "Biliyorum güzel kızım, biliyorum... Ve bu kırgınlığı nasıl atlatacağını da iyi biliyorum." Arianna bir anda düşünmeden sordu." Nasıl?" Kadının sesinde zafer vardı. "İntikamla..." |
Ahaha! Fener nasi koydu tipsuz kadin diye devam etti.d
|
| Tüm Zamanlar GMT +3 Olarak Ayarlanmış. Şuanki Zaman: 16:13. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.11
Copyright ©2000 - 2024, vBulletin Solutions, Inc.
Copyright ©2019 - 2023 | IRCRehberi