Bir ses beklemek senden, soluk beklemek,
Ama suskunluğum en acımasız olduğu zamanlarda.
Hiç bu kadar susmadım sevdiğim, hiç bu kadar uzun gitmedim.
Gittiğim her yere seni de yanımda götürdüm,
Çünkü seni yokluğunda özlemek, akan suyu tutamamak gibi.

Ayrılık keskin bir bıçak gibi sırtımda,
Ve artık tutunacak dalım yok gibi hissediyorum.
Sığınacak yuvam mı var, sevenim yok, yaramı sarsacak dostum mu var?
Bu yüzden içim yanar, yüreğim sızlar, gülecek mecalim yok gibi.

Sen beni ölmeden kefen giydirdin ve yazımı kışa çevirdin,
Ama benim yokluğumu anlayacaksın ve beni nasıl kaybettiğine ağlayacaksın.
Yaptıklarına utanacaksın, diz çöküp yalvaracaksın,
Ama aşkından ölsem bile, benim kitabımda af yazmaz.

Belki bir gün sen de beklemek ve özlemek gibi hissedeceksin,
Ve benim gibi yalnızlıkla yüzleşeceksin.
Ama benim gönlümde senin için her zaman bir yer olacak,
Çünkü seni sevmek benim kalbimde sonsuza kadar yaşayacak.