 Özlem ve Nefret
Biten bir gün değil aslında. Sen bugün güneş gökyüzünden çekildiğin de bir hayatı, hayallerini, hayal kırıklıklarını belki de bir insanı geride bırakacaksın. Bu çoğu zaman can yakar bilirim ama kendi iyiliğin için..
Hayat böyle birşey değil midir? Yavaş yavaş yürüdüğümüz bu yolda arkamızda bıraktığımız ne çok şey var. Bugün kaybetmekten korktuğumuz her şey bir süre sonra arkamızda kalıyor. Özlemini çektiğimiz anlar da geri dönüp baksakta, düşmemek için önümüze bakıyoruz. Emin adımlarla yürümeliyiz değil mi? İnsan geçmişinde takılı kalarak yaşayamazmış.
Ben bu yüzden geride bırakıyorum seni. Kendi iyiliğim için. Sende takılı kalırsam çok düşerim biliyorum benim dizlerim de yeni yaralara yer yok. Özlersin diyorsun değil mi? Nasıl da tanıyorsun beni. Özlerim elbet ama özlem ve nefret eşit derece de duygular. İçimdeki özlemin nefrete dönüşmesi an meselesi.
|