05 Ağustos 2022, 12:15
|
#1
|
|
|
Yaşadıkça…
Yaşadıkça…
Kavga etmeyi öğrendim, ama kavganın sonunda hakkımı nasıl alamadığımı da öğrendim.
Hakkımı alamadıkça daha çok kavga etmenin aslında nafile bir çaba olduğunu da öğrendim.
Mutluluğu öğrendim, ama mutluluğun paylaşılmadıkça anlamsız olduğunu da öğrendim.
Mutluluğun payını aldıkça çoğaldığını, çiçek açtığını fakat bir gün solduğunu da öğrendim.
Çaresizliği öğrendim, ama öyle hafif bir çaresizliği değil, en ağırından yalnızlığın içindeki çaresizlikle yüzleştim. Çaresizliği öğrenirken bir çok çarenin yine kendimde olduğunu da öğrendim.
Günü öğrendim, ama gecenin karanlığına teslim olmayı, onu sevmeyi ve ondan korkmamayı da öğrendim. Ancak günü kaçırmamam gerektiğini de zifiri karanlıkta öğrendim.
Öğrendikçe ne kadar çocuk olduğumu yani saf kalmanın çok kıymetli bir şey olduğunu da öğrendim. Ancak zamanın öğrendiklerimi kirletmediğini, aslında onların küçük anlarda oluştuğunu da öğrendim.
Öğrendim ki iyiki var olmuşum ve yaşadığım süre boyunca daha hayırlı ve daha güzel şeylerin öğrenmem gerektiğini ve öğrenmeye bu kadar çocuk olduğumu öğrenmiş oldum.
|
|
|
|