Hoş Geldin
Ben çok yolda yürüdüm. Kimi zaman ıssız, kimi zaman karanlıktı yürüdüğüm yol. Hiç korkmadım tek başıma yürürken. Karşıma çıkacak hiçbir şey korkutamazdı beni. Ben buydum karanlığın ve yanlızlığın küçük kızı.
Sonra birgün, bir yolun sonu sana çıktı. Alışık değildim yolumun birileriyle kesişmesine ben, yabancıydı bu duygu bana. Ne olacağını çok merak etsem de sana yürümek yerine geri dönmeyi istedim için için.. Ama başaramadım yenik düştüm kendime. Geri dönmem gereken o yolu seninle adımlama cesaretini gösterdim. Ürkektim ama başarabilirdim.
Artık ıssız yollarım seninle dünyanın en kalabalık şehirleri gibiydi. Karanlıklar ışığıyla aydınlandı gözbebeklerinin. Sanki hep seni beklemiştim.
Ben fark etmemiştim çiçeklerin güzelliğini, kuşların sesini. Bahar bir başka geldi. Karanlık yerini aydınlığa bıraktı, dünyam renklendi. Issız yollarımda rengarenk çiçekler yetişti. Ah sevgilim, nasıl iyi geldin yaralarıma. Ne iyi ettin buldun beni. Yüzümde çiçekler açtı gülüşüm güzelleşti.
Hoş geldin sevdiğim..
|