Gidecek hiçbir yerin kalmamış gibi oturuyorsun sandalyede.
İnsanların suratına bir daha kimseye inanmayacakmış gibi bakıyorsun.
Bir kez kapıda kalınca bütün evleri ateşe veriyorsun.
Çiçek açmaya çalıştıkça dikenleri sivrilen bir kaktüs gibisin.
Aynaya bak.
Gördüklerimden daha fazlasını göreceksin.
Aynaya bak, kendine küsme.
Sırtını dönmediğin bir tek kendin kaldın..