| İçeriği Görebilmeniz için Üye olmalı / Giriş Yapmalısınız..! | | Lise son sınıfta iken müdür yardimcim beni yanına çağırmıştı "sizin semtte bir aile var oraya gider misin" dedi. Ben de gidemem demiştim ama zorla yollamıştı. İhtiyaç sahibi ailelere yardım toplanmisti ben de o aileninkini goturecektim, kış ayıydı ve dize kadar kar vardı bata çıka gittiğim ev virane bir barakaydi aslında. Tek oda bir evdi, yaşlı bir teyze ile engelli oğlu yaşıyordu...
Hikayenin devamı, orada neler gördüğüm, neler hissettiğim bende kalsın ama hayatımın, yaşantımin, hayata bakış acimin, inancımin bana dair ne varsa değiştiği yer o dönemde virane olarak gördüğüm şu dönemde ise yuva olarak adlandirdigim o evdi...
İyi ki gitmisim...
________________ Eski bir kadınım ben,
Siyah-Beyaz fotoğrafları,
45'lik plakları özlüyorum...
Yine bir gül nihal alıyor gönlümü
eteklerim uçuşarak vals yapıyorum..
Beyoğlu'nda gezerken Pera'yı düşlüyorum
Yelpaze ile serinlemek,
Naif birkaç sözcükle ısınmak istiyorum.
Yüzüne bakmaya utandığım,
elimi tutmaya kıyamayan,
Aşklar hayal ediyorum...
Eski bir kadınım ben,
İnce bir dantel gibi işlemeden hayatı,
Ölmek istemiyorum... |