Yine aylardan mart. Bitmek üzere olsa bile bana sanki her sene uğursuz gelen bir ay. Takıntı ya da ugursuzluguna inandigimdan değil sadece kendini sürekli tekrarlayan bir kara döngü ayı gibi geliyor bana. Bu da geçer dediğim her şey geçiyor ama yerini daha berbat olaylara bırakıyor sanki. Hayır karamsar değilim bilakis olaylara iyi tarafından bakmayı alışkanlık edinirim. Ama bazı şeyler var ki iyi tarafını bulmamak gerçekten zor.Çok sevdiğin bir arkadaşının intihar eylemine şahitlik etmek mesela. Bazılarımız hayata pamuk ipliği ile tutunuyor kolayca vazgecebiliyor yaşamaktan. Ortada hiçbir mantıklı sebep bulamazken hem de. Hayatta mantık aramak da ne kadar mantıklı tartışılır tabi. Yine de yaşamak herşeye rağmen tercih edilen olmalı iyisiyle kötüsüyle kabullenmeli kaderini.Imtihanı veren o imtihanda yardım da edecektir. Umutsuzluk ancak şeytanın işine gelir.Mart ayı kalıcı bir ay değil çok şükür ki nisanın insana huzur ve umut tasiyan renkleri baskın çıkacak ve yeniden yeserecek tabiat yeniden çiçekler açacak az sabır inşallah her karanlığın sonu mutlaka aydinliktir unutma.