 Herşey Biter.
Uzun uzun satırlar yazabilirim sana. Bitmiş, tükenmiş şeylerin ardından konuşmak hep daha kolaydır bilirsin. Bitirmek içine düştüğün şeylerden bir nevi kaçış yolu belki de.. Bazen sırf böyle olması gerektiğinden biter, bazen de sevgin. Sonuç bitmiştir işte.
Bazen kuytu karanlık köşeler de oturup düşünürken buluyorum kendimi. Seni, beni, bizi. Sahi nasıl tükendik biz. Bana sorsan sonsuza kadar sevebilirdim seni. İlk sarıldığımız anı hatırlıyorum, sıkı sıkı.. Allahım demiştim, kaderim.. Hissedildiği gibi olmuyormuş hiç bir şey. Çok sevmekte yetmiyormuş zaten. Böyle olması gerektiğinden mi bitti, yüreğin mi yetmedi bilmiyorum. Ki ben hala toz konduramıyorum sana, vardır diyorum bi sebebi.
Sonra kızıyorum kendime hala bir savaş halindeyim. Bir yanım hala seni haklı çıkarma çabasında. Gözüm körelmiş sanırım, hayatımın merkezine koymuşum seni. Bütün yollarım sana çıkmış benim ama yürüdüğüm hiçbir yolun sonunda bekleyenim sen olmamışsın ne acı.. Şimdi yeni bir yol çizme vakti, tek başıma ama başım dik yürüyeceğim her zamanki gibi..
Ve sen hiç düşünme beni. Aklına gelirsem bi iç çekme olur mu. Hep derim ya özlersen gel diye, artık gelme. Aklına düşersem bi sigara yak. Ama çok abartma boğazların ağrır sonra. Ha bir de benden sonra gerçekten hak edeni sev olur mu?
|