Unuttuğumuz her kişi, ardımızda bıraktığımız bir kırgınlık ve ardımızda öyle çok kırıklar bıraktık ki zamanla yaşattıklarımızı yaşamaya başladık herhalde... Sorsalar hiç birimiz kimseyi kırmamıştır. Zaten biz kimseyi kıracak insanlar değiliz ki... Ama yine insanın içinden sormak gelir. Peki kırdıklarını dahi farkedemeyecek bu insanlar kim?

Dert yakınmadan önce başkalarına verdiğimiz zararları göz önünde bulunduralım. Genellikle şöyle bir kanınız olacak; ama ben kimseyi kırmamışım ki çünkü vicdanımız bunu kendimize söyletmiyor. Kabul etmek istemediğimiz bu durum ben kırayım, ben dağıtayım ama ben kırılmayayım, ben dağılmayayım...
Şimdi içinde bulunduğunuz şu durumun içerisinden sıyrılın. Kırıklarınızı bir tarafa bırakın, kırdıklarınızın gönlünü alın. Belki geçmeyecek kırıklarınız kalacak ama size iyi gelen bişeylerin hala var olduğunu farkedeceksiniz...